Latin Blackness in Parisian Visual Culture, 1852-1932
Latynoska czerń w paryskiej kulturze wizualnej, 1852-1932 bada niedostatecznie zbadany język wizualny używany do przedstawiania Latynoamerykanów w popularnych paryskich mediach wizualnych od połowy XIX do początku XX wieku. Pokazuje, w jaki sposób termin Latinize został wprowadzony, aby połączyć francuskie wysiłki z początku XIX wieku w celu stworzenia Ameryki Łacińskiej - ekspansji francuskiego imperium na łacińskojęzyczne hiszpańskie i portugalskie Ameryki - z postrzeganiem ludzi, którzy tam mieszkali.
Elity, które przybyły do Paryża ze swoich nowo niepodległych krajów w latach czterdziestych XIX wieku, były oczerniane w mediach wizualnych, a nie przedstawiane jako równe sobie w rozwijającej się globalnej gospodarce. Ciemna skóra, nakładana na wizerunki Latynoamerykanów europejskiego pochodzenia, ograniczała ich zdolność do ubiegania się o przywileje wynikające z dziedzictwa ich przodków; wybielona skóra, wraz z innymi kodami, nakładana na wizerunki czarnoskórych Latynoamerykanów, zaprzeczała ich czarności i sprawiała, że byli względnie asymilowalni w porównaniu z kolonialnymi Afrykanami, czarnymi ludźmi z Karaibów i Afroamerykanami.
Oprócz identyfikacji XIX-wiecznych kodów latynizujących, książka ta koncentruje się na zmianach w latynizującej wizualności w latach 1890-1933 poprzez trzy studia przypadków: przedstawienia popularnej kubańskiej artystki cyrkowej Chocolat; reprezentacje panamskiego mistrza świata w wadze bantamicznej Alfonso Teofilo Browna; oraz obrazy czarnych Urugwajczyków stworzone przez Pedro Figariego, urugwajskiego artystę, podczas jego pobytu w Paryżu w latach 1925-1933.