The Labyrinth of Possibility: A Therapeutic Factor in Analytical Practice
Co dokładnie dzieje się między pacjentem a analitykiem, gdy terapia jest skuteczna? Głęboko niezadowolony z ortodoksyjnego, ale niejasnego wyjaśnienia, że „czynnikiem terapeutycznym jest relacja”, autor Giorgio Tricarico bada hipotezę, która jest w stanie zrozumieć wiele różnych metod zarówno terapii, jak i analizy. Wychodząc od własnego doświadczenia klinicznego, Tricarico natrafia na obraz klasycznego labiryntu (Daidalon) i głębszą analizę tego, co ten symbol implikuje, ujawniając go jako symbol „Możliwości”.
Obecność labiryntu jako takiego symbolu w różnych kulturach i epokach na całym świecie może rzeczywiście wskazywać na istnienie poza nim elementu, którego aktywacja w relacji między pacjentem a analitykiem może być podstawowym czynnikiem zmiany psychicznej. Różne metody leczenia, widziane przez pryzmat wyrażonej hipotezy, mogą mieć wspólny czynnik transformacji.
Z pomocą przypadków klinicznych badana jest również przeciwstawna koncepcja „niemożliwości” w analizie. Sytuacje, w których każda zmiana wydaje się niemożliwa, zmuszają nas do poszerzenia naszej koncepcji możliwości i powrotu do jej pierwotnego znaczenia, dalekiego od wszechmocnego, które zachodni świat ślepo powtarza.
