Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.
Po „Wielkim Kataklizmie”, który zatopił Ah-Men-Ptah, „Starożytną Ziemię Boga”, połykając wraz z nią miliony ludzkich stworzeń, nie pozostało nic poza legendarnym mitem, przywiezionym z Egiptu przez Solona, później podjętym przez Platona w „Timaeus” pod ogólną nazwą Atlantydy.
Ale żaden historyk nie przyjrzał się ocalałym z tego znikniętego Edenu, którzy zostali zawróceni, pozbawieni wszystkiego, na wschodzie, na wybrzeżach kraju, który od tego czasu stał się: „Ta Mana” »Kraina Środowiska«, nazwa, która pozostała do dziś, tak jak arabska nazwa Maroka: »Maghreb-el-Aksa«. Ocaleni z Atlantydy tworzą zatem fabułę tej pracy, utkaną z prawdziwych wydarzeń i całej serii rycin naskalnych od zarania dziejów, od Maroka po Egipt.
Historia ta opowiada o gorzkiej walce dwóch bratobójczych klanów ocalałych: „buntowników Seta”, czcicieli Słońca, i »kowali Horusa«, potomków Jedynego Boga, obu pragnących zapewnić sobie supremację po przybyciu na Ziemię, co zostało im obiecane: »Drugie Serce Boga«, Ath-Ka-Ptah (które stało się Aeguptos w języku greckim i Egiptem w języku francuskim).
