La Sociedad Paliativa

Opinie czytelników

Książka zebrała w większości pozytywne recenzje, chwalone za ciekawe spostrzeżenia na temat współczesnego społeczeństwa i refleksje na tematy takie jak ból i szczęście w kontekście pandemii. Niektórzy czytelnicy uznali jednak, że brakuje jej nowych argumentów, jest powtarzalna i mogą nie zgadzać się z pomysłami autora.

Książka jest wciągająca, łatwa w czytaniu i zapewnia unikalne spojrzenie na bieżące kwestie społeczne związane z bólem i szczęściem. Wielu poleca ją jako lekturę obowiązkową na uniwersytetach ze względu na jej inteligentne refleksje. Książka dotarła do nas w doskonałym stanie i jest jasno przedstawiona.

Niektórzy czytelnicy uważają, że pomysły są powtarzalne i nie tak silne, jak w poprzednich pracach autora. Niektórzy nie zgadzają się z perspektywą autora i uważają, że poleganie na metafizycznych ideach jest oderwane od rzeczywistości. Uznana za nieco słabszą w porównaniu do innych tytułów tego samego autora.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Żyjemy w społeczeństwie, które rozwinęło fobię bólu, w którym nie ma już miejsca na cierpienie. Ten powszechny strach znajduje odzwierciedlenie zarówno w życiu osobistym, jak i społecznym, a nawet w polityce.

Dziś pozytywność szczęścia przeważa nad negatywnością bólu i rozciąga się na sferę społeczną. Wyrzucając konflikty i kontrowersje z życia publicznego, które mogłyby prowadzić do bolesnych konfrontacji, ustanawia się postdemokrację, która jest w zasadzie demokracją paliatywną. Dziś neoliberalny imperatyw „bądź szczęśliwy”, za którym kryje się zapotrzebowanie na wydajność, stara się uniknąć jakiegokolwiek bolesnego stanu i wpycha nas w stan permanentnego znieczulenia.

Podobnie jak w „The Weary Society”, Byung-Chul Han zakłada, że na Zachodzie nastąpiła radykalna zmiana paradygmatu. Społeczeństwa przednowoczesne miały bardzo intymną relację z bólem i śmiercią, którym stawiały czoła z godnością i rezygnacją.

Dziś jednak pozytywność szczęścia przeważa nad negatywnością bólu i rozciąga się na sferę społeczną. Wyrzucając konflikty i kontrowersje z życia publicznego, które mogłyby wywołać bolesne konfrontacje, ustanawia się postdemokrację, która jest w zasadzie demokracją paliatywną.