... ) każde świadome ćwiczenie języka jest refleksją nad znaczeniem, nad stopniem, w jakim słowa i jakakolwiek narracja, historia lub pamięć, lub to, co jest opowiadane drugiemu niskim głosem, zastępują to, co jest opowiadane lub pamiętane lub do czego się odnoszą, i zwracają nam to już jako coś innego, nadając mu iluzję, prawdziwość, stopniowane intensywności, które odpowiadają na potrzebę inscenizacji każdej historii. Prawdziwość, ciągłość, rytmy, które nie odpowiadają - nie odtwarzają ich, ale artykułują je na nowo - z tymi, które mogły lub nie mogły istnieć w tym, o czym się mówi lub opowiada, nawet jeśli jest to fikcja; wariacje zawsze a posteriori w odniesieniu do nich, ale które mają miejsce bez remedium w teraźniejszości w odniesieniu do nich samych i które zapewniają porządek formalny, krótko mówiąc, który nie jest porządkiem świata, ale który jest jedynym sposobem opowiadania świata.
Waldo PErez Cino (Hawana, 1972). La demora, jego pierwsza książka z opowiadaniami, została opublikowana w Hawanie w 1997 roku.
Od tego czasu mieszka w Europie. Opublikował również opowiadania La isla y la tribu (2011) i El amolador (2012), tomiki poezji Cuerpo y sombra (2010), Apuntes sobre Weyler (2012), Tema y rema (2013) i Escolio sobre el blanco (2014) oraz esej El tiempo contraIdo: canon, discurso y circunstancia de la narrativa cubana (2014).
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)