La Hija del Bandido

Opinie czytelników

Książka „La hija del bandido o los subterráneos del Nevado” jest uznawana za znaczące dzieło literackie z burzliwego XIX wieku w Meksyku. Porusza tematy społeczne i polityczne, oferując mniej radykalną alternatywę dla liberalnych reform tamtych czasów, głównie z perspektywy kobiety, Refugio Barragán de Toscano. Narracja głęboko rezonuje z czytelnikami, wywołując refleksje na temat wydarzeń historycznych i osobistych powiązań z rodzinnym miastem autorki.

Podkreśla ważne tematy historyczne i społeczne, oferuje unikalną kobiecą perspektywę w krytyce XIX-wiecznego Meksyku, dobrze skonstruowaną narrację z dobrymi elementami literackimi i wywołuje silne emocjonalne reakcje czytelników.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać kontekst historyczny za mniej przystępny, jeśli nie są zaznajomieni z tym okresem; mogą istnieć nieodłączne ograniczenia gatunku, które wpływają na sposób opowiadania historii.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Zawartość książki:

La hija del bandido o los subterraneos del Nevado (1887) to druga powieść Refugio de Barragan de Toscano. Pełen przygód i intryg romantyczny tekst podąża za Marią, która próbuje odwrócić złe uczynki swojego ojca bandyty i dzięki odwadze i dobroci zdobyć pozycję w wysoce podzielonym klasowo społeczeństwie Meksyku końca XVIII wieku.

W tym czasie Meksyk był nadal kolonią Hiszpanii, a powieść przedstawia, jak wkrótce przyszły naród został spustoszony przez grasujących bandytów, którzy terroryzowali wieś. Porywali oni kobiety, napadali na dyliżanse i rabowali nieuzbrojonych, bezbronnych podróżnych. Vicente Colombo jest typowym przywódcą bandytów, z jednym wyjątkiem - ma córkę, którą kocha i musi jakoś dostosować się do społeczeństwa.

Zgodnie z motywem wielu powieści narodowych z epoki Barragan podkreśla piękno meksykańskiej wsi - jej dolin, gór, flory i fauny. La hija powinna być czytana obok meksykańskich klasyków bandyckich, takich jak El zarco Ignacio Altamirano (1901) i Los bandidos de Rio Frio Manuela Payno (1888).

Wyjątkowość tej bandyckiej powieści napisanej przez XIX-wieczną meksykańską kobietę polega na przedstawieniu bohaterki jako niezależnej, aktywnej młodej kobiety, która przejmuje kontrolę nad swoim losem i przezwycięża społeczną skazę bycia córką przestępcy. W swojej powieści Barragan przedstawia Marię nie jako poddaną, ale jako świadomego aktora, który chce żyć z godnością, wprowadzając w ten sposób unikalną proto-feministyczną wizję nacjonalistyczną - choć naznaczoną religijnymi tendencjami autorki - w fundamentalnych fikcjach Meksyku.