L.A. Woman

Opinie czytelników

Recenzje książki Eve Babitz ujawniają mieszankę podziwu dla jej unikalnego stylu i żywego portretu Los Angeles, wraz z krytyką dotyczącą braku spójnej fabuły i rozwlekłego charakteru narracji. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uznali książkę za wciągającą i reprezentatywną dla ważnej epoki, inni byli rozczarowani jej dezorganizacją i brakiem treści.

Pisarstwo Eve Babitz jest chwalone za świeży i wciągający styl, porównywany do Charlesa Bukowskiego; jej żywe opisy Los Angeles rezonują z wieloma czytelnikami. Książka jest doceniana za przedstawienie fascynującego okresu w historii Los Angeles, uchwycenie ducha i stylu życia wolnej dziewczyny w latach 60-tych. Fani Babitz wyrażają głębokie przywiązanie do jej twórczości i chęć przeczytania kolejnych jej tekstów. Niektóre recenzje podkreślają przyjemne anegdoty i satysfakcjonujące wrażenia z lektury.

Kilku recenzentów krytykuje książkę za brak wyraźnej fabuły, opisując ją jako zbiór przypadkowych historii, które wydają się chaotyczne i bezcelowe. Niektórzy uznali narrację za nudną i niespełniającą oczekiwań, ze znajomymi postaciami i elementami, które nie oferują niczego nowego ani interesującego. Pojawiły się też wzmianki o tym, że książka jest rozczarowującą kontynuacją wcześniejszych dzieł Babitza, a czytelnicy wyrażali frustrację z powodu jej chaotyczności.

(na podstawie 17 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Eve Babitz jest pisarką jak żadna inna - „jest dla prozy tym, czym Chet Baker dla jazzu” („Vanity Fair”) - i wywarła wpływ na pokolenie pisarzy i czytelników swoją wyrafinowaną, dowcipną i zachwycającą twórczością. L.

A. Woman to kwintesencja Babitz, historia Sophie, dwudziestokilkuletniej blond groupie Jima Morrisona szybującej przez złotą egzystencję w L. A.

i Loli, niemieckiej imigrantki, która osiedla się w Hollywood w latach dwudziestych, aby beztrosko jeździć Pierce Arrows po Sunset Boulevard i która wie, że tusz do rzęs Maybelline i Rudolph Valentino są esencją życia. Sophie i Lola, podobnie jak wiele innych kobiet, które pojawiają się i znikają w tej elektrycznej sadze, wiedzą, że chociaż L.A.

nieustannie się zmienia, to w gruncie rzeczy jest wieczne. Ich oczami widzimy mieszankę kultury wysokiej i niskiej, obietnice młodości i spełnienie nostalgii, różowe zachody słońca i palmy, które są L.A.

Poprzez tę fantastyczną opowieść Babitz dzieli się tym, jak to jest być kobietą w tym, co przekonuje nas, że jest stolicą cywilizacji.