Kwiaty na śmietniku: Powstanie rock and rolla, 1947-1977

Opinie czytelników

Książka „Flowers in the Dustbin” stanowi obszerną eksplorację historii i kulturowego wpływu rock n' rolla od jego początków do późnych lat 70-tych. Podczas gdy wielu czytelników uznało ją za edukacyjną i przyjemną, zauważyli oni znaczne skupienie się na wcześniejszych latach, z pewną krytyką dotyczącą traktowania późniejszych wydarzeń w muzyce rockowej.

Wielu recenzentów chwaliło książkę za dokładne badania, zabawną narrację i wciągający styl pisania. Jest uważana za edukacyjną z bogatymi szczegółami na temat wczesnej historii Rock n' Rolla, a niektórzy czytelnicy uznali ją za przydatne narzędzie dydaktyczne. Pozytywnie oceniono również wgląd w zmiany kulturowe, na które wpływ miała muzyka.

Krytycy wskazywali, że książka w dużej mierze pomija ewolucję muzyki rockowej po latach 70-tych, a niektórzy uważali, że odrzuca znaczące gatunki i artystów z tamtej epoki. Perspektywa autora na upadek rocka po Elvisie i Beatlesach została przez niektórych uznana za zbyt pesymistyczną, a kilka znaczących postaci i ruchów zostało wspomnianych jako niedostatecznie reprezentowane lub całkowicie zignorowane. Ponadto styl pisania został uznany przez niektórych czytelników za kwiecisty, co umniejsza ogólnemu wrażeniu.

(na podstawie 21 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Flowers in the Dustbin: The Rise of Rock and Roll, 1947-1977

Zawartość książki:

Nagradzany historyk i dziennikarz, który zajmował się sceną muzyki pop przez ponad trzy dekady, James Miller wnosi potężną i wymagającą intelektualną perspektywę do swojej opowieści o kluczowych punktach zwrotnych w historii rocka. Argumentując, że muzyka przeszła pełną ewolucję twórczą w nieco ponad dwadzieścia pięć lat, śledzi jej korzenie od jump bluesa z lat czterdziestych do disc jockeyów, którzy nadawali muzykę we wczesnych latach pięćdziesiątych.

Pokazuje, jak impresariowie tacy jak Alan Freed i reżyserzy filmowi tacy jak Richard Brooks (twórca Blackboard Jungle) połączyli czarną muzykę z białymi fantazjami o romansie i buncie, a następnie masowo sprzedawali ten produkt nastolatkom. Opisuje, jak rock dojrzewał jako forma muzyki, od Chucka Berry'ego i Elvisa Presleya po Beatlesów, Boba Dylana i Marvina Gaye'a, definiując dekadę buntowniczego fermentu.

Jednocześnie szczerze opowiada o tym, jak wyznaczające trendy zespoły rockowe, od Jima Morrisona i The Doors w późnych latach sześćdziesiątych po Sex Pistols w późnych latach siedemdziesiątych, stawały się coraz bardziej prymitywne, skandaliczne i brzydkie - "jakby na znak", pisze Miller, "triumfu psychopatycznego nastolatka". Bogate w anegdoty i zawsze prowokujące, Flowers in the Dustbin opowiada historię rock and rolla w sposób, w jaki nigdy wcześniej nie została opowiedziana.