Kwestia interpretacji: Sądy federalne i prawo - nowe wydanie

Opinie czytelników

Książka otrzymała mieszane recenzje, z których wiele chwaliło wnikliwą dyskusję na temat oryginalizmu i filozofii sądownictwa Scalii, podczas gdy inni zauważyli problemy z fizyczną jakością oprawy i brakiem bezpośredniego komentarza samego Scalii w niektórych sekcjach.

Książka zapewnia doskonałą dyskusję na temat oryginalizmu, jest wciągająca i skutecznie przedstawia różne punkty widzenia poprzez eseje naukowe. Wielu czytelników uznało ją za przyjemną i prowokującą do myślenia, zwiększającą ich zrozumienie interpretacji konstytucji. Została również polecona studentom prawa i dziedzin pokrewnych.

Krytykowano fizyczną jakość oprawy książki, z której wypadały strony. Niektórzy czytelnicy uważali, że nie ma wystarczających bezpośrednich komentarzy od Scalii, a osoby niezaznajomione z koncepcjami prawnymi mogą mieć trudności z ich zrozumieniem.

(na podstawie 14 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Matter of Interpretation: Federal Courts and the Law - New Edition

Zawartość książki:

Wszyscy znamy obraz niezwykle sprytnego sędziego, który rozpoznaje najlepszą zasadę prawa zwyczajowego dla danej sprawy. Według sędziego Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych Antonina Scalii, taki sędzia może manewrować wcześniejszymi sprawami, aby osiągnąć pożądany cel - „rozróżniając jedną wcześniejszą sprawę po swojej lewej stronie, prostując inną po swojej prawej stronie, odsuwając się od innego precedensu, który miał go zaatakować od tyłu, aż (brawo! ) osiągnie cel - dobre prawo”. Ale czy ten sposób myślenia, który jest właściwy na swoim miejscu, jest odpowiedni również w interpretacji ustawowej i konstytucyjnej? W dowcipnym i przenikliwym eseju sędzia Scalia odpowiada na to pytanie zdecydowanie przecząco.

Badając zaniedbaną sztukę interpretacji ustawowej, Scalia wzywa sędziów do oparcia się pokusie wykorzystania intencji ustawodawczej i historii legislacyjnej. Jego zdaniem niezgodne z demokratycznym rządem jest pozwolenie, aby znaczenie ustawy było określane na podstawie tego, co sędziowie uważają, że prawodawcy mieli na myśli, a nie na podstawie tego, co ustawodawca faktycznie ogłosił. Unikając sądowego stanowienia prawa, które jest istotą prawa zwyczajowego, sędziowie powinni interpretować ustawy i rozporządzenia, koncentrując się na samym tekście. Następnie Scalia rozszerza tę zasadę na prawo konstytucyjne. Proponuje, abyśmy porzucili koncepcję ciągle zmieniającej się Konstytucji i zwrócili uwagę na jej pierwotne znaczenie. Chociaż Scalia nie podpisuje się pod „ścisłym konstrukcjonizmem”, który uniemożliwiłby zastosowanie Konstytucji do współczesnych okoliczności, zdecydowanie odrzuca pomysł, że sędziowie mogą właściwie „przemycać” nowe prawa lub odmawiać starych praw, na przykład za pomocą klauzuli należytego procesu. W rzeczywistości taka uznaniowość sędziowska mogłaby doprowadzić do zniszczenia Karty Praw, gdyby większość sędziów kiedykolwiek chciała osiągnąć ten najbardziej niepożądany z celów.

Po tym eseju następują cztery komentarze profesorów Gordona Wooda, Laurence'a Tribe'a, Mary Ann Glendon i Ronalda Dworkina, którzy angażują się w idee sędziego Scalii dotyczące interpretacji sądowej z różnych punktów widzenia. W duchu debaty sędzia Scalia odpowiada tym krytykom.

Zawierająca nową przedmowę, która omawia wpływ, orzecznictwo i spuściznę Scalii, ta dowcipna i przenikliwa wymiana zdań oświetla błyskotliwość jednego z najbardziej wpływowych umysłów prawniczych naszych czasów.