Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Nomadic Cultures in the Mega-Structure of the Eurasian World
Dwie główne linie podziału ukształtowały megastrukturę Eurazji, determinując epoki historyczne ludów tego kontynentu. Pierwsza, pionowa (podłużna) linia oddziela Wschód od Zachodu od czasów paleolitu.
Wschód był zdominowany przez ludy mongolskie mówiące językami chińsko-tybetańskim, mandżursko-tunguskim i ałtajskim. Ludy kaukaskie na zachodzie mówiły głównie językami indoeuropejskimi, semickimi i ugrofińskimi. Druga linia dzieliła kontynent poziomo (według szerokości geograficznej) na północ i południe.
Podział ten był ściśle związany z eurazjatyckim pasem stepowym. Na północ od niego znajdował się świat łowców-zbieraczy i rybaków.
Na południu dominowało osiadłe rolnictwo. Sam pas stepowy był domeną pasterzy, koczowniczych i półkoczowniczych pasterzy. Linie te zbiegały się przy wejściu na Wielki Jedwabny Szlak.
Wraz z szybkim rozwojem udomowienia koni i jazdy konnej, koczownicy przenieśli się - od wczesnej epoki metalu (500-400 p.n.e.) do Wielkiego Imperium Czyngis-chana i Czyngisydów (1200-1400 n.e.) - na czoło historii Eurazji, gdy ich świat stawał się coraz bardziej zaangażowany w dramatyczne, a czasem tragiczne relacje z południowymi sąsiadami. Niniejsza książka koncentruje się na splocie problemów w historii tych koczowniczych ludów.