Das Kulturproblem das Minnesangs: Studien zur Vorgeschichte der Renaissance - 1. Band Minnesang und Christentum
Filolog i literaturoznawca Eduar Wechssler (1869-1949) w przedmowie do niniejszej pracy: „Minnesang, który był najpierw wykonywany przez prowansalskich trubadurów, a następnie przez północnych Francuzów, Niemców, Włochów i Portugalczyków w ich własnych językach.
Północni Francuzi i Niemcy, Włosi i Portugalczycy wykonywali go w swoich językach narodowych, był w najwyższym sensie zarówno produktem, jak i nosicielem nowej kultury. Ci artyści sztuki pokazali ścieżkę, która prowadziła od średniowiecznej niewoli do samowyzwolenia nowoczesnego człowieka, który po raz pierwszy został zrealizowany we Włoszech i otrzymał nazwę renesansu.
Ci liryczni poeci głosili w wyznaniu i doktrynie światopogląd, który był zorientowany na ten świat, eudmonistyczny i głównie estetyczny. To nie przypadek, że to etyczne oświecenie wyrosło na tym samym gruncie, co chrześcijański ruch reformatorski albigensów i waldensów. Podobnie jak ten ostatni, był on w ostrej opozycji do dominującej wartości nadawanej życiu przez Kościół.
Ale ponieważ ówczesne potęgi intelektualne, Kościół, państwo feudalne i rycerstwo, również stworzyły warunki egzystencji i środki edukacji dla tej nowej kultury, ci przedstawiciele nowej formacji ludzkości z konieczności otrzymali formy swoich poglądów i myślenia ze starszej kultury, którą sami już zaczęli przerastać „. Przedruk oryginalnego wydania z 1909 roku.