Ocena:
Książka „Kultura i anarchia” Matthew Arnolda oferuje historyczne spojrzenie na wartość kultury, zachęcając czytelników do refleksji nad ich obecnym systemem społecznym w odniesieniu do przeszłości. Chociaż zawiera ona ważne spostrzeżenia istotne dla współczesnych zagadnień, jej styl może być trudny, a treść przestarzała. Czytelnicy doceniają dokładność jej badań, ale wielu uważa ją za nużącą i gęstą, a niektórzy krytykują jej wybory redakcyjne w różnych wydaniach.
Zalety:⬤ Oferuje ważny historyczny wgląd w kulturę i społeczeństwo.
⬤ Dobrze zredagowana, z dokładnymi przypisami końcowymi i przejrzystym drukiem.
⬤ Istotne komentarze na temat kwestii społecznych, które odbijają się echem w dzisiejszym klimacie politycznym.
⬤ Fundamentalna praca w wiktoriańskiej myśli artystycznej, co czyni ją ważną lekturą dla naukowców.
⬤ Kilka mocnych pomysłów na temat roli hellenizmu i hebraizmu.
⬤ Tekst jest często postrzegany jako przestarzały i trudny do zrozumienia dla współczesnych czytelników.
⬤ Niektórzy uważają, że proza jest sucha i nużąca, z długimi zdaniami i złożonymi klauzulami.
⬤ Nadmierne powtarzanie zwrotów takich jak „słodycz i światło”, prowadzące do zmęczenia czytelnika.
⬤ Niektórzy krytycy twierdzą, że założenia autora są błędne lub logicznie nieuzasadnione.
⬤ Obawy o niską jakość niektórych wydań, w tym kwestie redakcyjne.
(na podstawie 32 opinii czytelników)
Culture and Anarchy
Kultura i anarchia: An Essay in Political and Social Criticism to seria periodycznych esejów autorstwa Matthew Arnolda, po raz pierwszy opublikowanych w Cornhill Magazine 1867-68 i zebranych jako książka w 1869 roku. Przedmowa została dodana w 1869 roku.
Słynne dzieło Arnolda na temat kultury ustanowiło jego wiktoriański program kulturowy, który pozostał dominujący w debacie od lat sześćdziesiątych XIX wieku do lat pięćdziesiątych XX wieku.
Zgodnie z jego poglądem przedstawionym w książce, "Kultura (...) jest studium doskonałości". Dalej napisał, że: "(Kultura) dąży do pozbycia się klas.
Sprawić, by to, co najlepsze na świecie, stało się wszędzie aktualne.
Aby wszyscy ludzie żyli w atmosferze słodyczy i światła (...)".
Jego często cytowana fraza "(kultura jest) najlepszym, co zostało pomyślane i powiedziane" pochodzi z Przedmowy do Kultury i Anarchii:
Cały zakres eseju polega na zalecaniu kultury jako wielkiej pomocy w naszych obecnych trudnościach.
Kultura jest dążeniem do naszej całkowitej doskonałości poprzez poznanie, we wszystkich sprawach, które nas najbardziej dotyczą, tego, co najlepsze, co zostało pomyślane i powiedziane na świecie, a poprzez tę wiedzę, skierowanie strumienia świeżej i wolnej myśli na nasze podstawowe pojęcia i nawyki, które teraz podążamy uparcie, ale mechanicznie, na próżno wyobrażając sobie, że istnieje cnota w podążaniu za nimi uparcie, co nadrabia szkodę podążania za nimi mechanicznie.
Książka zawiera większość terminów - kultura, słodycz i światło, barbarzyńca, filistyńczyk, hebraizm i wiele innych - które są bardziej związane z wpływem pracy Arnolda. (wikipedia.org)
