Cultic Spiritualization: Religious Sacrifice in the Dead Sea Scrolls
Od czasu odkrycia Zwojów znad Morza Martwego w 1947 roku, ich materialne świadectwo i sugestywna treść zawładnęły wyobraźnią religijną zarówno naukowców, jak i ogółu społeczeństwa. Okrzyknięte jednym z największych odkryć archeologicznych XX wieku, wydobyte materiały oświetliły i ożywiły rozległe dziedziny nauki biblijnej.
Do tej pory badaniom odkryć materialnych związanych z ofiarami religijnymi poświęcono niewiele uwagi. W tym badaniu Jamal-Dominique Hopkins bada ślady życia i archeologii Qumran oraz cenione poglądy na temat ofiary w niebiblijnych sekciarskich zwojach znad Morza Martwego. Hopkins bada historyczny i ideologiczny rozwój żydowskiego ruchu kapłańskiego związanego ze zwojami, koncentrując się głównie na punkcie widzenia późniejszej grupy odgałęzionej ruchu znanej jako społeczność Qumran.
To panoramiczne badanie poświęcenia w Zwojach znad Morza Martwego oferuje historyczną rekonstrukcję tej głównej społeczności i jej porywającą historię. Hopkins ukazuje rozwój społeczności, od jej etapów przed-Qumrańskich do qumrańskich, która zdecydowała się uduchowić świątynię jerozolimską i praktyki ofiarne.
W wyniku wypędzenia na pustynię Qumran, pod nieobecność fizycznej świątyni w Jerozolimie, ta koczownicza społeczność kapłańska postrzegała siebie jako "świątynię". W zamian za rzeczywiste ofiary ze zwierząt, poprzez akty modlitwy i uwielbienia, społeczność ofiarowała owoc swoich ust jako alternatywną formę ofiary.
Opuszczając większą społeczność, społeczność Qumran stała się w ten sposób społecznością eschatologiczną angażującą się w praktykę kultowego uduchowienia.