Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.
Ancestor Worship and Korean Society
Badanie kultu przodków ma wybitny rodowód w dwóch dyscyplinach: antropologii społecznej i folklorze (Goody 1962: 14-25; Newell 1976; Fortes 1976; Takeda 1976). Pomimo oczywistych różnic w specjalizacji geograficznej i orientacji intelektualnej, badacze w obu dziedzinach mieli wspólne podejście do tego tematu: obaj próbowali powiązać kult przodków danego społeczeństwa z jego organizacją rodziny i grupy krewnych. Takiej metody należy oczekiwać od antropologów społecznych, biorąc pod uwagę charakter ich dyscypliny; ale nawet japoński folklorysta Yanagita Kunio, którego podejście do kultury ludowej wynika z historycznych i nacjonalistycznych obaw, rozpoczął swoją pracę nad przodkami od omówienia japońskiego systemu pochodzenia i struktury rodziny (Yanagita 1946). Rzeczywiście, powiązania między kultami przodków a relacjami społecznymi są oczywiste. Kontynuując tę linię analizy, zobaczymy, że sami wiejscy Koreańczycy są dość wyrafinowani w takich sprawach. Wiele badań nad kultami przodków wykorzystuje połączenie podejścia społecznego i psychologicznego, aby wyjaśnić cechy osobowości przypisywane zmarłym przez ich żyjących krewnych. Szczególną uwagę od dawna poświęca się wyjaśnieniu wrogiego lub karzącego charakteru zmarłych w wielu społeczeństwach (Freud 1950; Opler 1936; Gough 1958; Fortes 1965). Jednak dopiero niedawno popularność takich wierzeń została uznana w Chinach, Korei i Japonii (Ahern 1973; A.
Wolf 1974b; Kendall 1977; 1979; Yoshida 1967; Kerner 1976; Lebra 1976). Najwcześniejsze i najbardziej wpływowe badania kultów przodków w Azji Wschodniej, opracowane przez rodzimych uczonych (Hozumi 1913; Yanagita 1946; Hsu 1948), nadmiernie podkreślają łagodne i ochronne cechy przodków. Niezależnie od pewnych różnic regionalnych, to wcześniejsze uprzedzenie wydaje się odzwierciedlać ogólną wschodnioazjatycką niechęć do uznawania przypadków cierpienia przodków. Taka powściągliwość nie występuje jednak we wszystkich społeczeństwach z kultami przodków; ani w Korei, Chinach i Japonii nie jest równie powszechna wśród mężczyzn i kobiet. Dlatego staramy się nie tylko zidentyfikować doświadczenia społeczne, które wywołują przekonania o wrogości przodków, ale także wyjaśnić towarzyszącą im niechęć do uznania tych przekonań i ich różną intensywność w całej Azji Wschodniej. Ze względu na ograniczoną ilość danych etnograficznych dostępnych z Korei, nie podjęliśmy próby kompleksowej oceny kultu przodków w społeczeństwie koreańskim; zamiast tego skupiliśmy się na jednej grupie krewnych. Wykorzystaliśmy jednak dane z innych społeczności, aby oddzielić to, co najwyraźniej dotyczy Korei w ogóle, od tego, co może być charakterystyczne dla społeczności takich jak Twisǒngdwi, wioska licząca około trzystu osób, która była miejscem naszych badań terenowych.
W tym zadaniu odnieśliśmy znaczne korzyści z trzech doskonałych badań koreańskiego kultu przodków i organizacji rodowej (Lee Kwang-Kyu 1977a; Choi Jai-seuk 1966a; Kim Taik-Kyoo 1964) oraz z dwóch ostatnich opisów koreańskiej religii ludowej i ideologii (Dix 1977; Kendall 1979). Wciąż jednak daleko nam do pełnego zrozumienia, w jaki sposób koreańskie wierzenia i praktyki zmieniały się w czasie, korelują z różnymi poziomami statusu klasowego lub są dotknięte regionalnymi różnicami w koreańskiej kulturze i organizacji społecznej. Ponieważ chcemy dostarczyć monografię dostępną dla dość zróżnicowanego grona czytelników, unikamy używania koreańskich słów i terminologii dyscyplinarnej, gdy tylko jest to możliwe. Tam, gdzie koreański termin jest szczególnie ważny, podajemy go w nawiasie bezpośrednio po jego angielskim tłumaczeniu. Koreańsko-alfabetyczne ortografie dla tych słów pojawiają się na liście znaków, wraz z chińskimi odpowiednikami dla terminów pochodzenia chińskiego. Jeśli chodzi o terminologię dyscyplinarną, przyjęliśmy tylko antropologiczny termin "rodowód", który ma kluczowe znaczenie dla naszego badania. Używamy "rodowodu" do określenia zorganizowanej grupy osób powiązanych wyłącznie męskimi więzami (agnatycznie) z przodkiem, który żył co najmniej cztery pokolenia temu (zamężna kobieta może być b.).
