The Cult of the Victim-Veteran: MAGA Fantasies in Lost-war America
The Cult of the Victim-Veteran bada pulę amerykańskiego niepokoju po wojnie w Wietnamie, którą prawicowcy zaczęli wykorzystywać w latach 80-tych. Proklamacja Ronalda Reagana z 1984 roku o nowym "Poranku w Ameryce" zakodowała wojnę jako moment upadku narodu z łaski; był to mem splagiatowany przez Donalda Trumpa dla jego sloganu "Make America Great Again" (MAGA).
Narodowy funk wykorzystany do prawicowego rewanżyzmu został spsychologizowany, gdy George H. W. Bush przywłaszczył sobie syndrom wietnamski, diagnostyczny prekursor zespołu stresu pourazowego (PTSD), aby upamiętnić osiągnięcia wojskowe w wojnie w Zatoce Perskiej w latach 1990-1991 - "pozbyliśmy się syndromu wietnamskiego". Ameryka była narodem-ofiarą, a jej traumę symbolizowali dotknięci PTSD weterani, których misja wojenna została utracona na froncie domowym, odrzucona, a nawet opluwana po powrocie do domu.
W tej książce widzimy długie historyczne wątki utkane dla MAGA: splatanie się tradycyjnych i nowoczesnych sposobów poznania, które nadaje traumie wojennej właściwości polityczne i kulturowe, które komplikują jej zastosowanie diagnostyczne; ujawnienie po I wojnie światowej, że wielu pacjentów z szokiem pociskowym nigdy nie było narażonych na eksplodujące pociski oraz wykorzystanie obrazów rannych weteranów do podsycania płomieni niemieckiego faszyzmu; kulturowa konieczność zmiany wizerunku antywojennych weteranów wietnamskich jako ofiar psychiatrycznych, która wywołuje nową kategorię diagnostyczną, PTSD; derywatyzacja PTSD na urazowe uszkodzenie mózgu, Agent Orange i uraz moralny; oraz postać ofiary-weterana jako metafora zranionej Ameryki, na którą lekarstwem jest MAGA.
