Kuchnia małych godzin

Opinie czytelników

Książka „The Kitchen of Small Hours” autorstwa Dereka Otsuji jest chwalona za liryczną, ale czytelną poezję, która rezonuje z czytelnikami poprzez powiązane tematy i piękne obrazy. Porusza różne tematy, w tym osobiste i kulturowe doświadczenia, w sposób, który głęboko łączy się z publicznością.

Poezja zachowuje doskonałą równowagę między liryzmem a czytelnością, dzięki czemu jest przystępna i zrozumiała. Wiele wierszy wywołuje silne emocje i osobiste refleksje, takie jak „Comfort Food” i „The Rabbit in the Moon”, jednocześnie dotykając bardziej złożonych tematów historycznych, takich jak nostalgia i pamięć. Czytelnicy uważają, że praca jest wciągająca i wyrażają chęć przeczytania więcej od tego poety.

Recenzje nie podkreślają żadnych znaczących wad, choć można wywnioskować, że złożoność niektórych tematów może stanowić wyzwanie dla czytelników, którzy są mniej zaznajomieni z kontekstem historycznym.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Kitchen of Small Hours

Zawartość książki:

Wyobrażenie nieuchwytnego amerykańskiego snu

W książce "The Kitchen of Small Hours" Derek N. Otsuji ukazuje kruchość i wytrzymałość rodziny imigrantów z dwóch japońskich prefektur: Kagoshimy na południu i Okinawy, wyspy oddalonej o ponad czterysta mil od kontynentu. W tych wierszach pięć pokoleń śpiewa, ratuje, beszta, grzebie i gotuje wbrew kulturze i historii, która wyłoniła się z plantacji ananasów i trzciny cukrowej na Hawajach w połowie XIX wieku, z krajobrazów bomb i nienawiści II wojny światowej oraz z przemysłu przetwórczego i turystycznego XX wieku. Otsuji pisze o tym, jak jego rodzina wykorzystywała historie i surową radość, aby wypełnić przestrzeń poza polami trzciny cukrowej i fabryką konserw. Ich przepisy, rytuały, uroczystości, pieśni, tańce, mity i historie rodzinne przechodziły z babci na ojca do syna, który składa je w teksty.

Tutaj również są szepty, porażki i śladowe nieobecności: twarz usunięta ze zdjęć, miłość wyciszona, aby była akceptowalna, martwy pierworodny umieszczony w urnie. Są rzeczy, których nikt nie chciał dać. Język Otsuji i tak ich łaknie. Nawiedzające spotkania między autorem a przodkiem zapadają równie głęboko jak korzenie i trzymają się równie mocno. Garnek do gotowania, rodzinne zdjęcie, księżyc powracają jako obrazy, które karmią i pocieszają. Liryczny i ciepły głos Otsuji brzmi jak ścięgno słów, które sprawiają, że pozostałości dziedzictwa i domu są trwałe. W tych wierszach każde nowe pokolenie stara się na nowo wyobrazić sobie nieuchwytny amerykański sen.