Ocena:
Recenzje podkreślają, że książka oferuje fascynującą i dobrze zbadaną eksplorację ochrony kultury i własności intelektualnej, prezentując prowokujące do myślenia pomysły dotyczące własności i ochrony produktów kultury. Wersja na Kindle ma jednak poważne problemy z układem, które sprawiają, że jest ona nieczytelna dla niektórych użytkowników. Ogólnie rzecz biorąc, czytelnicy uznają książkę za wciągającą, ale mogą zmagać się ze złożonością jej tematów.
Zalety:⬤ Fascynująca i zabawna eksploracja skomplikowanego tematu
⬤ łatwa w czytaniu
⬤ dobrze zbadana
⬤ prowokująca do myślenia dyskusja na temat ochrony kultury
⬤ odnosi się do różnych perspektyw, w tym rdzennych i wschodzących kultur.
Wersja na Kindle ma znaczące problemy z układem, przez co jest nieczytelna; niektóre krytyki dotyczące definicji i koncepcji kultury autora.
(na podstawie 7 opinii czytelników)
Who Owns Culture?: Appropriation and Authenticity in American Law
Nierzadko zdarza się, że biała młodzież z przedmieść wykonuje muzykę rap, że nowojorscy projektanci mody plądrują światowe szafy w poszukiwaniu inspiracji lub że europejsko-amerykańscy autorzy przyjmują głos gejszy lub szamana. Ale kto tak naprawdę jest właścicielem tych form sztuki? Czy jest to społeczność, w której zostały pierwotnie wygenerowane, czy kultura, która je wchłonęła?
Podczas gdy twierdzenia o autentyczności lub jakości mogą skłonić niektórych konsumentów do poszukiwania produktów kulturowych u ich źródła, społeczności pochodzenia zazwyczaj nie są w stanie wykluczyć kopistów poprzez działania prawne. Podobnie jak inne dzieła nieposiadającego osobowości prawnej autorstwa grupowego, produkty kulturowe nie są chronione przez nasz system prawa własności intelektualnej. Ale czy ta próżnia prawna jest niesprawiedliwością, siłą napędową amerykańskiej kultury, historycznym niedopatrzeniem, wynikiem administracyjnej nieudolności, czy może wszystkim powyższym?
Who Owns Culture? oferuje pierwszą kompleksową analizę autorstwa kulturowego i zawłaszczania w prawie amerykańskim. Od rdzennej sztuki po Linuksa, Susan Scafidi zabiera czytelnika na wycieczkę po ziemi niczyjej między prawem a kulturą, zatrzymując się, by zapytać: Co skłania nas do oferowania ochrony prawnej dziełom literackim, ale nie folklorowi? Co oznacza przynależność dzieła do społeczności, zwłaszcza rozproszonej lub podzielonej? I czy nasza kultura narodowa jest wytworem jankeskiej pomysłowości czy kulturowej kleptomanii?
Dostarczając nowych spostrzeżeń na temat autorstwa wspólnotowego, zawłaszczenia kulturowego, prawa własności intelektualnej i kształtowania się kultury amerykańskiej, ten innowacyjny i przystępny przewodnik znacznie wzbogaca przyszłe prawne zrozumienie produkcji kulturowej.