Księżyc nad domem mojej matki

Opinie czytelników

Zbiór poezji Laurie Kuntz „The Moon Over My Mother's House” jest wysoko ceniony za emocjonalną głębię i umiejętne rzemiosło. Wiersze poruszają tematy rodziny, starzenia się i złożoności relacji, jednocześnie zastanawiając się nad szerszymi kwestiami społecznymi.

Zbiór jest chwalony za piękny język, możliwość odniesienia się, emocjonalny rezonans i umiejętne badanie intymnych relacji. Wielu czytelników uznało wiersze za przejmujące i głęboko refleksyjne, podkreślając zdolność Kuntz do przekazywania złożonych emocji i doświadczeń.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać tematy straty i starzenia się za ciężkie lub smutne, co może być wadą dla tych, którzy szukają lżejszych treści. Dodatkowo, niespieszne badanie chwil może nie spodobać się każdemu.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Moon Over My Mother's House

Zawartość książki:

Zbiór nagradzanej poezji The Moon Over My Mother's House porusza tematykę rodziny, starzenia się, trwałej i słodko-gorzkiej miłości, straty i związków. Poetka zastanawia się nad tym, jak świat przyrody odzwierciedla ludzką naturę. Poetka zastanawia się nad swoim oryginalnym aksjomatem, że każdy wiersz jest podróżą, a każda podróż wierszem. Wiersze takie jak Waving Not Drowning (prezentowany w LKMNDS Podcast), Infinite Tenderness (wyróżniony w Roanoke Review's 50 th Year Anthology), Self Portrait (nominowany do Best of the Net) i Darnella's Duty (wybrany do Black Lives Matter Anthology) przedstawiają różne rodzaje podróży samoświadomości.

Tytułowy wiersz The Moon Over My Mother's House został wybrany przez Moment Poetry do wydania jako broadside. Historia kryjąca się za tym wierszem jest refleksją nad podróżą każdej kobiety:

"Księżyc nad domem mojej matki" opiera się na wspomnieniu z wczesnego dzieciństwa. Musiałam mieć pięć lub sześć lat i byłam w kuchni, obserwując moją matkę wyjmującą ubrania z pralki i wieszającą je na sznurku. Sznur wydawał się dotykać nieba i wydawało mi się, że widzę Boga, który nas obserwuje. Kiedy powiedziałem mamie, że widziałem Boga, odpowiedziała, że nigdy nie można zobaczyć Boga. Pomyślałem, że jej odpowiedź była bardzo smutna. Ten wiersz próbuje rozpoznać wiele kobiet, które z powodu ograniczeń społecznych żyją bez nadziei na zobaczenie swojego wewnętrznego Boga ".