Księga Rodzaju i tajemnica Edenu: W ogrodzie Boga wszystko jest możliwe

Opinie czytelników

Książka bada wyobrażone życie Adama i Ewy w ogrodzie Eden, oferując świeże spojrzenie na ich egzystencję przed upadkiem. Zagłębia się w ich emocje, myśli i interakcje, dostarczając duchowych lekcji i pogłębiając zrozumienie Bożej miłości i poświęcenia.

Książka zawiera żywy i pomysłowy portret ogrodu Eden, pozwalając czytelnikom wyobrazić sobie raj i życie jego mieszkańców. Narracja jest wciągająca, ze szczegółowymi interakcjami postaci, które nadają historii głębi. Porusza ważne tematy, takie jak wolna wola, przeznaczenie oraz natura dobra i zła, dzięki czemu jest stymulująca intelektualnie. Czytelnicy stwierdzili, że ma ona emocjonalny wpływ, zwiększając ich uznanie dla biblijnych narracji i Bożej miłości.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać spekulatywny charakter tej historii za odejście od tradycyjnych interpretacji biblijnych. Skupienie się na elementach wyobraźni może nie przypaść do gustu tym, którzy szukają bardziej prostego opisu biblijnych wydarzeń. Ponadto styl pisania może wydawać się niektórym zbyt wyszukany lub fantastyczny.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Genesis And the Secret of Eden: Anything is possible in the garden of God

Zawartość książki:

Pochmurna mgła uniosła się gwałtownie z ziemi około pięćdziesięciu stóp przed nimi. Wspaniała, przystojna postać pośród niej stopniowo nabierała kształtów.

Nie wysyłał do nich swoich myśli w taki sam sposób, w jaki Adam i Ewa rozmawiali ze swoimi myślami, ale używał słownictwa mówionego. „Pozdrawiam was...” To było na tyle, na ile zdołał. Raphael i Uriel wyciągnęli miecze z pochw ukrytych w fałdach tunik, gotowi do szarży.

Najwyraźniej znali tę osobę i szykowali się do walki. Po raz pierwszy Eve doświadczyła dezorientacji. Nie wiedziała, jak to jest uciekać.

Wiedziała tylko, że musi szybko odlecieć. Wzbiła się w niebo, a gdy osiągnęła odpowiednią wysokość, rzuciła się w stronę pałacu. Była świadoma, że ktoś jest u jej boku.

To był Uriel. Nie odezwał się do jej myśli, ale jego wyraz twarzy był ponury.