Memorial Book to the Holocaust Victims of the City of Pshaytsh
Przedecz, położony w centralnej Polsce, miał tętniącą życiem społeczność żydowską przez około 600 lat, począwszy od końca XIV wieku. W języku jidysz miasto było znane jako Pshaytsh, a po hebrajsku Pshedetz.
Większość Żydów pracowała jako handlarze, rzemieślnicy, kupcy i drobni handlarze. Społeczność utrzymywała synagogę, bet midrasz, mykwę, szkoły żydowskie, jesziwę, stowarzyszenie bikkur cholim opiekujące się chorymi oraz fundusz dobroczynny, który udzielał nieoprocentowanych pożyczek. W mieście znajdowała się żydowska biblioteka, w której można było czytać książki, uczestniczyć w potańcówkach, wysłuchiwać wykładów i oglądać przedstawienia teatralne.
Naziści zajęli miasto w październiku 1939 roku.
Zmienili nazwę miasta na Moosburg, spalili synagogę i rozpoczęli prześladowania i zabijanie Żydów. Prawie połowa z nich została wysłana do obozów pracy przymusowej, gdzie większość zmarła z głodu i chorób.
W Przedeczu Żydzi zostali zmuszeni do życia w getcie w przerażających warunkach. Na początku 1942 r. zapakowano ich do miejscowego kościoła i pozostawiono na trzy dni bez jedzenia i wody.
24 kwietnia 1942 r. pozostałych przy życiu Żydów wysłano do obozu zagłady w Chełmnie. Jak napisali redaktorzy: Ta książka jest pomyślana jako pamiątkowa i jahrzeitowa świeca...
ujawniająca wydarzenia i czyny w życiu naszych drogich do lat Holokaustu