Księga Pamiątkowa z Wiszniewca: Tłumaczenie Sefer Vishnivits

Oryginalny tytuł:

Memorial Book of Vishnevets: Translation of Sefer Vishnivits

Zawartość książki:

Wiszniewiec na Ukrainie, położony na wyższym północnym brzegu rzeki Horyń, po raz pierwszy miał żydowskich mieszkańców pod koniec XI lub XII wieku. Później był siedzibą księstwa polskiego rodu Wiśniowieckich.

Pod koniec XIV wieku książę Jeremi Wiśniowiecki założył miasto Nowy Wiśniowiec po drugiej stronie rzeki od tego, co stało się znane jako Stary Wiśniowiec, z dwiema częściami miasta połączonymi mostem. W XVII wieku w Wiśniowcu istniała już społeczność żydowska; w 1653 r. Żydzi zostali wymordowani przez Tatarów.

W 1765 r.

społeczność żydowska zarejestrowała 457 Żydów w starym mieście, 26 w nowym mieście i dodatkowych 163 Żydów w pobliskich wioskach, a w 1847 r. społeczność żydowska w Nowym Wiszniewcu liczyła 3178 osób.

W 1897 r. Żydzi liczyli 2 980 osób na 4 196 mieszkańców. W XX wieku Wiszniewiec znajdował się pod rządami rosyjskiego cara aż do I wojny światowej.

Po rewolucji rosyjskiej rząd często się zmieniał. W 1939 r. Rosjanie podbili miasto, a w 1941 r.

naziści zajęli Wołyń, a Wiszniewiec stał się gettem. Pod nazistowskim dowództwem zniszczono tam 6000 Żydów.

Do połowy XX wieku pozostała tylko jedna żydowska rodzina, która podjęła się ochrony żydowskich grobów.