Opinie czytelników
Podsumowanie:Komentarz do Księgi Kaznodziei autorstwa Trempera Longmana zbiera mieszane recenzje. Wielu użytkowników docenia jego przejrzystość i głębię, chwaląc go jako niezbędne źródło dla pastorów, nauczycieli i studentów studiujących tekst. Niektórzy recenzenci krytykują jednak podejście Longmana do autorstwa i jego interpretację książki, określając ją jako zbyt pesymistyczną lub nieortodoksyjną.
Zalety:⬤ Przejrzysty, przemyślany i angażujący komentarz.
⬤ Pomocne notatki tekstowe i czytelny format.
⬤ Dogłębna analiza i wgląd w tematy zawarte w Księdze Kaznodziei.
⬤ Zachęca do krytycznego myślenia i oferuje świeże spojrzenie na tekst.
⬤ Niezbędny do nauczania lub studiowania Kaznodziei.
Wady:⬤ Kontrowersyjne poglądy na temat autorstwa i interpretacji, które niektórzy uważają za zawiłe lub heretyckie.
⬤ Postrzegany pesymizm, który może przyćmić piękno tekstu i przesłania oparte na wierze.
⬤ Krytyka, że komentarzowi brakuje troski duszpasterskiej i zbyt mocno opiera się na krytycznej egzegezie.
(na podstawie 17 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Book of Ecclesiastes
Zawartość książki:
Księga Kaznodziei jest jedną z najbardziej fascynujących - i nawiedzająco znajomych - ksiąg Starego Testamentu. Sentymenty głównego mówcy tej księgi, osoby o imieniu Qohelet, brzmią niezwykle współcześnie. Wyrażając niepewność i niepokój naszych czasów, kieruje się pytaniem: "Gdzie możemy znaleźć sens w świecie?". ".
Ale podczas gdy pytanie Qoheleta rezonuje z dzisiejszymi czytelnikami, jego odpowiedź jest szokująca. "Bez znaczenia", mówi Qohelet, "wszystko jest bez znaczenia". Jak ta pesymistyczna perspektywa pasuje do reszty biblijnego objawienia? W tym komentarzu Tremper Longman III odpowiada na to pytanie, przyjmując kanoniczno-chrystocentryczne podejście do znaczenia Kaznodziei.
Longman najpierw zapewnia obszerne wprowadzenie do Kaznodziei, badając takie podstawowe kwestie, jak autorstwo, język, gatunek, struktura, styl literacki i przesłanie teologiczne książki. Argumentuje, że autorem Kaznodziei nie jest Salomon, jak tradycyjnie sądzono, ale pisarz, który przyjmuje postać Salomona. W poniższym komentarzu werset po wersecie Longman pomaga wyjaśnić zagmatwane, czasem sprzeczne przesłanie Kaznodziei, pokazując, że książka powinna być podzielona na trzy części - prolog (1:1-11), autobiograficzną mowę Koheleta (1:12-12:7) i epilog (12:8-14) - oraz że narracja ramowa dostarczona przez prolog i epilog jest kluczem do zrozumienia przesłania książki jako całości.
