Ocena:
Książka omawia starożytnych gigantów i odniesienia do upadłych aniołów przedstawionych w różnych tekstach historycznych. Choć niektórzy docenili ją za unikalne spostrzeżenia i odniesienia, wielu czytelników uznało ją za niekompletną, trudną do zinterpretowania i mylącą w swojej prezentacji. Często opisuje się ją jako bardziej akademickie odniesienie niż narrację, co prowadzi do rozczarowania wśród tych, którzy oczekują spójnej historii.
Zalety:⬤ Zawiera interesujące dowody i odniesienia dotyczące starożytnych gigantów i ich mitologicznego tła.
⬤ Dobre źródło dla tych, którzy studiują historię biblijną i starożytne teksty.
⬤ Niektórym czytelnikom podobały się odniesienia astronomiczne i historyczne.
⬤ Często opisywana jako niekompletna i pozbawiona struktury narracyjnej; większość książki to tłumaczenia lub fragmenty, które mogą być trudne do naśladowania.
⬤ Wielu czytelników uznało ją za trudną do przeczytania, wypełnioną starożytnym językiem, który komplikuje zrozumienie.
⬤ Niektórzy recenzenci czuli się wprowadzeni w błąd przez opis dotyczący faktycznej zawartości, który wydawał się bardziej przewodnikiem referencyjnym niż właściwym opisem Księgi Gigantów.
⬤ Kilka skarg dotyczyło krótkiej długości książki i jej wysokiej ceny.
(na podstawie 143 opinii czytelników)
The Book of Giants: The Fallen Angels and their Giant Sons: the Fallen Angels And Their Giants Sons
„Ogias Olbrzym”, znany również jako »Księga Olbrzymów«, to jedna z ksiąg apokryficznych Nowego Testamentu, która dotyczy Starego Testamentu. Tekst opowiada o tym, jak przed wielką powodzią istniał olbrzym o imieniu Ogias, który walczył z wielkim smokiem. Krótka wzmianka o tym gigancie „Ohia” znajduje się w Talmudzie Babilońskim (Nidah, rozdz. 9), gdzie mówi się, że „Sihon i Og (z Księgi Rodzaju) byli braćmi, ponieważ byli synami Ohia, syna Semjâzâ (jednego z przywódców upadłych aniołów w Księdze Henocha)”.
Uważa się, że książka została oparta na Księdze Henocha, która sama opiera się na niejasnym fragmencie Księgi Rodzaju (6: 1-4) dotyczącym Nefilim, którzy stali się „upadłymi aniołami”. Księga ta zajmuje się wypełnianiem szczegółów dotyczących gigantów i ich potomstwa, które pomija Księga Henocha. Jej aramejskie fragmenty, wraz z innymi fragmentami Księgi Henocha, zostały znalezione wśród zwojów znad Morza Martwego w Qumran. W wersji Księgi Gigantów, która została rozpowszechniona przez religię manichejską, księga ta stała się dobrze rozpowszechniona i istnieje w językach syriackim, greckim, perskim, sogdyjskim, ujgurskim i arabskim, chociaż każda wersja jest nieco zniekształcona, zawierając więcej lokalnych mitów.
Wersja znaleziona w Qumran opisuje również bohatera Gilgamesza i potwora Humbabę jako dwóch gigantów towarzyszących Ogiasowi.