Księga czynów zbrojnych i rycerskich: Christine de Pizan

Opinie czytelników

Książka służy jako podstawowe źródło do zrozumienia XV-wiecznych europejskich poglądów na koncepcje wojskowe, napisane przez płodną autorkę. Zawiera przystępny materiał do czytania i intrygujące tematy. Brakuje jej jednak wyczerpujących notatek naukowych i odpowiednich odniesień bibliograficznych.

⬤ Zapewnia cenny wgląd w XV-wieczne koncepcje działań wojennych
⬤ napisana przez kobietę, dodając unikalną perspektywę
⬤ wygodny format paperback z łatwą do odczytania czcionką
⬤ ciekawe omówione tematy
⬤ doskonałe tłumaczenie.

Brak wystarczających notatek naukowych; brak odniesień bibliograficznych do cytowanych prac.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Book of Deeds of Arms and of Chivalry: By Christine de Pizan

Zawartość książki:

W każdej epoce znalezienie kobiety piszącej książkę o sztuce wojennej jest nieoczekiwane, ale w XV wieku było to niewiarygodne. Nic więc dziwnego, że napisana około 1410 roku Księga o czynach zbrojnych i rycerskich Christine de Pizan była często traktowana z pogardą.

Wielu założyło, że Christine po prostu kopiowała lub podkradała wcześniejsze podręczniki wojskowe. Jednak, jak pokazują Sumner Willard i Charity Cannon Willard w tym wiernym angielskim tłumaczeniu, The Book of Deeds of Arms and of Chivalry zawiera wiele oryginalnych informacji. Jako podręcznik wojskowy mówi nam wiele o strategii, taktyce i technologii średniowiecznych działań wojennych i jest jednym z naszych najważniejszych źródeł na temat wczesnej technologii broni prochowej.

Zawiera również fascynującą dyskusję na temat wojny sprawiedliwej. Od końca XV wieku The Book of Deeds of Arms and of Chivalry była dostępna głównie za pośrednictwem odcisku Antoine'a V rarda z 1488 roku lub tłumaczenia Williama Caxtona z 1489 roku, The Book of the Order of Chivalry.

V rard zasugerował nawet, że dzieło było jego własnym tłumaczeniem rzymskiego pisarza Vegetiusa, nie wspominając o imieniu Christine. Caxton przypisał dzieło Christine, ale niemożliwe jest zidentyfikowanie manuskryptu, którego użył do tłumaczenia. Co więcej, oba tłumaczenia są niedokładne.

Willardowie poprawiają te nieścisłości w jasnym i łatwym do odczytania tłumaczeniu, które uzupełniają notatkami i wstępem, które przyniosą wiele korzyści zarówno studentom, naukowcom, jak i entuzjastom. Publikacja tej pracy powinna zmienić nasze postrzeganie zarówno średniowiecznych działań wojennych, jak i Christine de Pizan.