Kryzysowe miasta: Katastrofa i przebudowa w Nowym Jorku i Nowym Orleanie

Opinie czytelników

Książka analizuje społeczno-ekonomiczne skutki i reakcje na kryzysy w Nowym Orleanie po huraganie Katrina i w Nowym Jorku po 11 września, podkreślając zarówno pozytywne, jak i negatywne skutki związane z praktykami biznesowymi i dynamiką polityczną.

Dobrze napisane i wnikliwe, zapewniające dogłębną analizę reakcji dwóch miast na kryzysy. Ujawnia ważne socjologiczne i ekonomiczne podobieństwa i różnice, wraz z leżącymi u ich podstaw realiami politycznymi. Na pochwałę zasługuje również stan fizyczny książki.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać temat za ciężki lub niepokojący ze względu na skupienie się na wyzysku i cierpieniu w następstwie katastrof.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Crisis Cities: Disaster and Redevelopment in New York and New Orleans

Zawartość książki:

Crisis Cities łączy krytyczną wiedzę teoretyczną z historycznym studium porównawczym w celu zbadania wysiłków na rzecz odbudowy po katastrofach 9/11 i huraganie Katrina. Opierając się na wieloletnich badaniach przeprowadzonych w obu miastach, Gotham i Greenberg twierdzą, że Nowy Jork i Nowy Orlean stały się paradygmatycznymi miastami kryzysowymi, reprezentującymi wolnorynkowe podejście do odbudowy po katastrofie, które jest coraz bardziej dominujące w miastach dotkniętych kryzysem na całym świecie.

Ten sposób urbanizacji kładzie nacisk na prywatyzację pomocy po klęskach żywiołowych, przekazanie odpowiedzialności za odbudowę lokalnemu państwu, wykorzystanie zachęt podatkowych i dotacji federalnych w celu pobudzenia rynkowej przebudowy oraz utopijne kampanie brandingowe mające na celu promowanie odbudowanego miasta dla biznesu i turystyki. W międzyczasie wyeliminowano standardy „niskich dochodów” i „korzyści publicznych”, które niegdyś stanowiły podstawę przepisów dotyczących sytuacji nadzwyczajnych.

Koncentrując się na historii przed i po katastrofie, Gotham i Greenberg pokazują, jak takie podejście zaostrza nierówne krajobrazy ryzyka i odporności, które pomogły w wywołaniu kryzysu w pierwszej kolejności, jednocześnie potencjalnie odtwarzając warunki przyszłego kryzysu. Jednocześnie podkreślają rozwijające się koalicje, które powstały po 9/11 i Katrinie, aby zakwestionować te nierówności i wyobrazić sobie bardziej sprawiedliwą i zrównoważoną przyszłość miejską.