The Critical Reception of Alfred Dblin's Major Novels
Alfred Dblin (1878-1957) jest jednym z najważniejszych niemieckich pisarzy XX wieku.
Jego eksperymentalny, ciągle zmieniający się, awangardowy styl zaskoczył zarówno czytelników, jak i krytyków, i chociaż zdobył uznanie krytyków i wywarł wyraźny wpływ na niemieckich pisarzy po II wojnie światowej (Gnter Grass nazwał go "moim nauczycielem"), nadal jest w dużej mierze nieznany czytelnikom i niedostatecznie zbadany przez badaczy literatury. Był płodnym pisarzem, który na swoim koncie miał trzynaście powieści oraz wiele innych krótszych utworów beletrystycznych i non-fiction, a jednak, paradoksalnie, jest znany szerszej publiczności jako autor tylko jednej książki, powieści Berlin Alexanderplatz z 1929 roku, która w pierwszych tygodniach publikacji sprzedała się w większej liczbie egzemplarzy niż wszystkie jego poprzednie powieści razem wzięte.
Alexanderplatz jest znany z przedstawienia kryminalnego podziemia Berlina oraz techniki montażu i strumienia świadomości porównywalnej z Ulissesem Jamesa Joyce'a; stała się jedną z najbardziej znanych powieści wielkomiejskich stulecia i pozostała jedynym trwałym popularnym sukcesem Dblina. Dblin został zmuszony do emigracji w 1933 roku, a dzieła, które napisał na wygnaniu, były zaniedbywane przez krytyków przez dziesięciolecia. Teraz epickie dzieła, takie jak Amazonas, November 1918 i Hamlet, Oder die lange Nacht nimmt ein Ende, znajdują sprawiedliwszą ocenę krytyków.
Wulf Koepke zajmuje się paradoksem Dblina jako czołowego, ale zaniedbanego awangardzisty, analizując współczesną i późniejszą krytykę, zarówno dziennikarską, jak i akademicką, zawsze biorąc pod uwagę kontekst historyczny, w którym się pojawiła. WULF KOEPKE jest emerytowanym profesorem Texas A&M University.