Krypta Franco

Opinie czytelników

Książka bada złożoną relację między pamięcią a historią podczas dyktatury Franco w Hiszpanii, zagłębiając się w różne kulturowe, historyczne i artystyczne aspekty epoki. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają głębię i przemyślaną analizę, inni uważają, że jest ona nieskoncentrowana i brakuje jej spójnej narracji.

⬤ Angażuje się w złożone tematy pamięci i historii.
⬤ Zapewnia szczegółowy wgląd w hiszpańską sztukę, kulturę i okres Franco.
⬤ Niektóre sekcje są jasno napisane i dobrze skonstruowane, oferując interesujące spojrzenie na masowe groby i produkcję kulturalną.
⬤ Autor jest kompetentny i przywołuje przemyślane refleksje na temat historycznych kontrowersji.

⬤ Wielu recenzentów uznało książkę za nieskoncentrowaną i będącą raczej zbiorem esejów niż spójną narracją.
⬤ Niektórzy uważali, że podejście autora było zbyt przychylne Franco i krytykowali postrzeganą stronniczość.
⬤ Niektóre sekcje zostały uznane za gęste, akademickie i mniej uporządkowane, co czyni je mniej wciągającymi.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Franco's Crypt

Zawartość książki:

Otwarte i jasne spojrzenie na ponowne zbadanie artefaktów kulturowych Hiszpanii Franco.

Prawda, fałsz, a może jedno i drugie?

Hiszpański dyktator z lat 1939-75, Francisco Franco, był pionierem oszczędzania wody i zrównoważonej energii.

Pedro Almodvar jest tylko najnowszym z linii wielkich antyestablishmentowych reżyserów filmowych, którzy pracowali nieprzerwanie w Hiszpanii od lat trzydziestych XX wieku.

Już w 1943 roku byli republikanie i nacjonaliści współpracowali w Hiszpanii w celu promowania sztuk wizualnych, niezależnie od poglądów politycznych artystów.

Cenzura może być korzystna dla literatury.

Pamięć to nie to samo, co historia.

Zarówno w Hiszpanii, jak i poza nią, wielu uważa - niesłusznie - że pod faszystowską dyktaturą Franco nie można było powiedzieć, napisać ani pokazać nic prawdziwego lub wartościowego. W swojej nowej, przełomowej książce Franco's Crypt: Hiszpańska kultura i pamięć od 1936 roku, Jeremy Treglown argumentuje, że takie uproszczenia skomplikowanej, niejednoznacznej rzeczywistości przyczyniły się do powstania osobnego fałszu: że istniał i nadal istnieje narodowy pakt, aby zapomnieć o złu, za które odpowiedzialna była strona Franco (i, zgodnie z tą wersją, tylko jego strona).

Mit, że prawdomówność była niemożliwa w Hiszpanii Franco, może wyjaśniać, dlaczego zagraniczne narracje ("Komu bije dzwon", "Hołd dla Katalonii") wydawały się bardziej wiarygodne niż hiszpańskie. Jednak La Guerra de Espaa była, jak wskazuje jej hiszpańska nazwa, własną wojną Hiszpanii, a w ostatnich latach kraj zaczął podejmować bardziej publiczne próby odzyskania swojej współczesnej historii faszyzmu. Sposób, w jaki to robi, oraz rola, jaką w tym procesie odgrywają pojęcia pamięci historycznej, są jednymi z tematów tej szeroko zakrojonej i wymagającej książki.

Krypta Franco ujawnia, że pomimo cenzury państwowej, wydarzenia tamtych czasów były żywo rejestrowane. Treglown przygląda się temu, co faktycznie tam jest - pomnikom, obrazom, dziełom publicznym, powieściom, filmom, grom wideo - i rozważa, w porywającej narracji, całość tego, co pokazuje. Rezultatem jest bardzo potrzebne ponowne zbadanie historii, którą tylko myśleliśmy, że znamy.