Krótszy Proust: Skrócone wydanie Wspomnień z przeszłości

Opinie czytelników

Recenzje przedstawiają mieszane spojrzenie na skróconą wersję dzieła Prousta, „Jak rozpocząć trudne zadanie”. Podczas gdy książka służy jako przystępne wprowadzenie dla czytelników, którzy zmagają się z oryginałem, budzi również obawy dotyczące wyborów redakcyjnych dokonanych w skrócie, które wpływają na spójność i głębię narracji.

Skrócona wersja czyni dzieło Prousta bardziej przystępnym i pozwala zdeterminowanym czytelnikom na łatwiejsze zaangażowanie się w materiał niż próba przeczytania pełnych siedmiu tomów. Pierwsze wrażenia są takie, że wnikliwa elokwencja niektórych fragmentów prześwituje, sprawiając, że na początku jest to przyjemna lektura.

Skrót zawiera nagłe przejścia i brakuje mu spójności, przez co czytelnikom trudno jest w pełni docenić wszystkie postacie, takie jak Eulalie, podczas gdy długie sekcje dotyczące mniej angażujących postaci pozostają. Prowadzi to do kwestionowania dokonanych wyborów redakcyjnych, sugerując, że bardziej kreatywne podejście mogłoby lepiej służyć narracji.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Shorter Proust: An abridged edition of Remembrance Of Things Past

Zawartość książki:

"A la Recherche du Temps Perdu" autorstwa Marcela Prousta to wspaniałe i imponujące osiągnięcie literatury francuskiej, opublikowane w tłumaczeniu na język angielski w dwunastu tomach w latach 1922-1931 i liczące łącznie prawie półtora miliona słów. Wielu czytelnikom trudno jest znaleźć czas i motywację potrzebną do dotarcia do końca, ponieważ Proust ma bogaty i czasami dyskursywny styl.

Jednak u podstaw całej pracy leży potężna struktura, która nie zostaje ujawniona aż do ostatniego rozdziału. Krótszy Proust, który stanowi mniej niż jedną czwartą oryginału, zawiera wszystkie kluczowe postacie, miejsca i tematy potrzebne do zrozumienia tego i pomija wszystko inne. Nie ma na celu ulepszenia oryginalnych powieści poprzez edycję, ponieważ wiele wspaniałych fragmentów i opisów zostało pominiętych.

Styl książki w zakresie słownictwa i struktury zdań pozostał niezmieniony. Nic nie zostało sparafrazowane ani skondensowane.

Tekst czyta się jako ciągłą, żywą narrację z dużą ilością dowcipu i humoru Prousta i podąża za sekwencją oryginału, pokazując rozwój wszystkich głównych postaci i obejmując wszystkie zdarzenia, do których odnoszą się końcowe fragmenty, które rozwiązują całą powieść. Sam Proust zachęcał do publikowania "wybranych fragmentów ukazujących spójną całość, która nie jest rozproszona i sprawi, że ktoś będzie chciał przeczytać całą książkę" i taki jest cel tego wyboru.

Ma to na celu zainspirowanie czytelnika do zapoznania się z pełnym tekstem i cieszenia się poszczególnymi sekcjami ze świadomością, że pasują one do całości.