Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
A Brief History of Emergency Powers in the United States
Kiedy Komisja Specjalna rozpoczęła swoją pracę w styczniu 1973 roku, nie istniało żadne podstawowe opracowanie przedstawiające wykorzystanie uprawnień nadzwyczajnych w Stanach Zjednoczonych od czasu Konwencji Konstytucyjnej w Filadelfii do chwili obecnej. Aby wypełnić tę lukę naukową, poprosiliśmy dr Harolda Relyea z Biblioteki Kongresu o napisanie chronologicznej historii amerykańskiego rządu w czasach stanu wyjątkowego. Jest to cenne opracowanie. Podkreślone zostały wielkie kryzysy w historii Ameryki, a także mechanizmy administracyjne, dzięki którym rząd federalny - wszystkie trzy gałęzie - sprostał konkretnym sytuacjom kryzysowym. Szczególnie istotne są doświadczenia i dziedzictwo rebelii Shaya, wojny secesyjnej, strajków robotniczych pod koniec XIX wieku i obu wojen światowych. Współczesna sytuacja jest bardziej skomplikowana. Stany Zjednoczone znajdują się w stanie wyjątkowym od 9 marca 1933 roku. W rzeczywistości obowiązują obecnie cztery ogłoszone przez prezydenta stany zagrożenia narodowego. Oprócz stanu wyjątkowego ogłoszonego przez prezydenta Roosevelta, istnieje również stan wyjątkowy ogłoszony przez prezydenta Trumana 16 grudnia 1950 roku podczas konfliktu koreańskiego, a także stany wyjątkowe ogłoszone przez prezydenta Nixona 23 marca 1970 roku i 15 sierpnia 1971 roku.
Jednocześnie, zwłaszcza od czasów kryzysu gospodarczego z 1933 r., zwyczajem Kongresu było delegowanie rozległych uprawnień nadzwyczajnych - które trwają nawet wtedy, gdy stan nadzwyczajny minął - i nie ustalanie daty zakończenia. W Stanach Zjednoczonych obowiązuje zatem co najmniej 470 istotnych ustaw o uprawnieniach nadzwyczajnych bez ograniczeń czasowych, przekazujących władzy wykonawczej szerokie uprawnienia dyskrecjonalne, zwykle wykonywane przez ustawodawcę, które wpływają na życie obywateli amerykańskich na wiele wszechogarniających sposobów. Ten rozległy zakres uprawnień, razem wziętych, daje wystarczającą władzę do rządzenia tym krajem bez odniesienia do normalnych procesów konstytucyjnych. Ustawy te nie przewidują nadzoru ze strony Kongresu, ani też nie zastrzegają dla Kongresu możliwości zakończenia "tymczasowych" sytuacji nadzwyczajnych, które je uruchamiają. Nic dziwnego, że wybitny politolog, nieżyjący już Clinton Rossiter, zatytułował swoje studium na temat współczesnych państw demokratycznych po II wojnie światowej "Dyktatura konstytucyjna". Rządy nadzwyczajne stały się normą. Komisja Specjalna podjęła się zbadania stanów zagrożenia narodowego, w których obecnie się znajdujemy, oraz mnóstwa uprawnień nadzwyczajnych, w tym zarządzeń wykonawczych i innych dyrektyw prezydenckich, niejawnych i niejawnych, które Kongres i władza wykonawcza wprowadziły na przestrzeni lat.
Komisja Specjalna badała również konsekwencje zakończenia zadeklarowanych stanów wyjątkowych, które obecnie panują; aby zalecić, jakie kroki powinien podjąć Kongres, aby zapewnić, że zakończenie może zostać osiągnięte bez negatywnego wpływu na niezbędne zadania rządzenia; a także, aby zalecić sposoby, w jakie Stany Zjednoczone mogą sprostać przyszłym sytuacjom kryzysowym z szybkością i skutecznością, ale bez rezygnacji z nadzoru i kontroli Kongresu. Badanie dr Relyea dostarcza Specjalnemu Komitetowi i opinii publicznej pouczającego i użytecznego tła dla obecnego dylematu, w którym się obecnie znajdujemy. Frank Church Charles McC. Mathias, Jr. Współprzewodniczący.
