Ocena:
Książka Gavina Hymana zawiera zniuansowaną analizę relacji między współczesną epistemologią, ateizmem i teizmem. Argumentuje, że zarówno współczesny ateizm, jak i teizm są kształtowane przez podobne podstawy epistemiczne zakorzenione w myśli oświeceniowej. Badanie przez autora postaci historycznych, takich jak Kartezjusz i Newton, oferuje świeże perspektywy, dzięki czemu jest to znaczący wkład w dyskusje na temat Boga i ateizmu.
Zalety:Książka jest dobrze napisana, przystępna i prezentuje świeże, naukowe spojrzenie na współczesny ateizm i teizm. Łączy historyczne wydarzenia filozoficzne ze współczesnymi debatami, dzięki czemu jest pouczająca zarówno dla wierzących, jak i sceptyków. Docenić należy brak polemik, co sprzyja raczej intelektualnemu dyskursowi niż konfrontacyjnej narracji.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać książkę za zbyt złożoną lub ciężką i może ona nie obejmować w odpowiedni sposób prostej historii ateizmu, co prowadzi do rozczarowania tych, którzy oczekują innego ukierunkowania. Krytycy twierdzą, że wydaje się ona skłaniać ku apologetyce religijnej i może brakować jej niuansów w traktowaniu ateizmu.
(na podstawie 11 opinii czytelników)
A Short History of Atheism
W ciągu ostatnich kilku lat nastąpił niezwykły wzrost popularnego zainteresowania tematem ateizmu. Książki o ateizmie autorstwa takich pisarzy jak Richard Dawkins i Christopher Hitchens zajęły czołowe miejsca na listach bestsellerów i przyciągnęły szeroką dyskusję w mediach.
Wszechobecność publicznych debat na temat ateizmu, zwłaszcza w świadomej opozycji do postrzeganego zagrożenia społecznego stwarzanego przez wiarę i religię, była zaskakująca. Jednak, jak wskazuje Gavin Hyman, pomimo ich powszechności i popularności, to, co często charakteryzuje te debaty, to brak niuansów i wyrafinowania. Mogą być krzykliwe, nieświadome historycznej złożoności debat na temat wiary i mają tendencję do popadania w karykaturę.
Potrzebna jest jasna i dobrze poinformowana prezentacja tego, jak powstały i rozwinęły się idee ateistyczne, aby naświetlić ich współczesne znaczenie i zastosowanie. Tego właśnie zadania podjął się autor.
Badając powstanie ateizmu jako wyraźnego stanowiska filozoficznego (zwłaszcza w pracach Denisa Diderota), Hyman śledzi jego rozwój w późniejszych ideach Kartezjusza, Locke'a i Berkeleya. Opierając się również na pracach współczesnych badaczy, takich jak Amos Funkenstein i Michael J.
Buckley, autor pokazuje, że ponieważ w najnowszej teologii koncepcja Boga, którą negują ateiści, zmienia się, triumf jej zwolenników może nie być tak jednoznaczny, jak chcieliby Hitchens i Dawkins.
