Kroniki homara: Życie na bardzo małej wyspie

Opinie czytelników

Książka oferuje mieszankę osobistych anegdot, refleksji na temat życia i wglądu w kulturę homarową, ale różni się zaangażowaniem czytelników. Niektórzy chwalą gawędziarstwo autora i żywe opisy życia na wyspie, podczas gdy inni uważają, że brakuje struktury i spójności, co utrudnia utrzymanie zainteresowania.

Żywe opisy życia na wyspie i połowu homarów, wiarygodne postacie, zabawna fabuła, humorystyczny i szczery ton oraz wciągający styl pisania, który dobrze współgra z osobami zainteresowanymi kulturą wybrzeża Maine.

Rozdrobniona struktura i brak płynności w opowiadaniu historii, pewne kwestie gramatyczne, postrzegane jako oderwane przez niektórych czytelników i mogą nie dostarczać oczekiwanej głębi na temat homarowania, prowadząc do rozczarowania dla tych, którzy oczekują bardziej skoncentrowanej treści na rybołówstwie.

(na podstawie 88 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Lobster Chronicles: Life on a Very Small Island

Zawartość książki:

Po 17 latach spędzonych na morzu Linda Greenlaw zdecydowała, że nadszedł czas, aby zrobić sobie przerwę od bycia kapitanem łodzi mieczowej, kariery, która przyniosła jej znaczącą rolę w książce Sebastiana Jungera The Perfect Storm i portret w późniejszym filmie. Greenlaw postanowiła wrócić do domu, na maleńką wyspę położoną siedem mil od wybrzeża Maine. Tam miała prowadzić prostsze życie jako homar, znaleźć męża i ustatkować się.

Jednak nie wszystko idzie zgodnie z planem. Homary odmawiają wyczołgania się spod skał do pułapek zastawionych przez nią i jej ojca. Koledzy z wyspy wciągają ją w dziwaczne intrygi, a kwalifikujący się kawalerowie okazują się jeszcze bardziej nieuchwytni niż homary. Ale właśnie wtedy, gdy myśli, że nie może być już gorzej, dzieje się coś, co zmusza ją do przewartościowania wszystkiego, co myślała, że wie o życiu, szczęściu i homarach.

Wypełniona szczegółami żeglarskimi i dramatami życia w małym miasteczku, Kroniki homara to święto rodziny i społeczności. Greenlaw po raz kolejny udowadnia, że rybacy są najlepszymi gawędziarzami.