Królowie wojny: jak nasi współcześni prezydenci przejęli uprawnienia Kongresu do prowadzenia wojny i co z tym zrobić?

Opinie czytelników

Książka zapewnia wnikliwą analizę konstytucyjnego podziału uprawnień wojennych między Kongresem a prezydentem, argumentując za powrotem do pierwotnych intencji Ojców Założycieli. Jest ona przedstawiona w angażujący i przystępny sposób, dzięki czemu złożone tematy stają się bardziej przystępne, nie tracąc przy tym swojej powagi. Autor nie trzyma się ściśle oryginalizmu, ale wspiera fundamentalne zasady dotyczące deklaracji wojennych i postępowania.

⬤ Wciągający i przystępny język
⬤ mocne podstawy historyczne
⬤ jasny argument na temat roli Kongresu w wypowiadaniu wojny
⬤ nowoczesna analiza bez partyzanckiej retoryki
⬤ polecana dla entuzjastów historii Ameryki.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać argumenty za mniej istotne dla współczesnych interpretacji Konstytucji; ci, którzy szukają ścisłej oryginalistycznej perspektywy, mogą być rozczarowani.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Kings of War: How Our Modern Presidents Hijacked Congress's War-Making Powers and What To Do About It

Zawartość książki:

Tezą tej książki jest to, że nasi współcześni prezydenci przejęli konstytucyjne uprawnienia Kongresu do prowadzenia wojny, czyniąc się "królami wojny". Zgodnie z konstytucją tylko Kongres ma prawo do wypowiadania wojny.

Jednakże, począwszy od prezydenta Trumana, nasi prezydenci rościli sobie "nieodłączną" władzę jako głównodowodzący, aby zaangażować naród w wojnę bez upoważnienia Kongresu. To przejęcie władzy miało głęboki wpływ na równowagę sił między Kongresem a prezydenturą. Jest to kluczowy składnik naszego obecnego "wykonawczo-centrycznego" rządu krajowego.

Książka najpierw bada, jak i dlaczego tak się stało.

Zaczyna się od historycznego opisu traktowania władzy wojennej przez Konwencję Konstytucyjną i systemu przyjętego przez twórców, który dzielił obowiązki między Kongres (który decydował, czy wojna powinna być prowadzona) i prezydenta (który prowadził wojnę, podlegając ciągłej władzy Kongresu). Istnieje duży rozdział poświęcony wojnie z Indianami Północno-Zachodnimi, pod rządami Waszyngtona, która była pierwszą wojną toczoną pod rządami Konstytucji.

Waszyngton przewodniczył Konwencji Konstytucyjnej i uważał, że decyzja o rozpoczęciu wojny należy do Kongresu. W związku z tym, gdy wojna się rozwijała, Waszyngton wielokrotnie udawał się do Kongresu, aby poprosić o środki potrzebne do jej prowadzenia. Następnie książka analizuje drastyczne zmiany w tym systemie, począwszy od jednostronnej decyzji prezydenta Trumana o zaangażowaniu narodu w wojnę na Półwyspie Koreańskim, a także jego rozwój poprzez zimną wojnę, wojnę w Wietnamie i wreszcie najbardziej agresywne roszczenie prezydenta George'a W.

Busha do uprawnień wojennych prezydenta w inwazji na Irak w 2003 roku. W książce znajduje się również rozdział poświęcony szczególnym wyzwaniom konstytucyjnym związanym z pojawieniem się broni jądrowej. Książka kończy się analizą czynników, które umożliwiły przejęcie władzy przez prezydenta i proponuje program legislacyjny mający na celu przywrócenie systemu uprawnień wojennych do tego zapisanego w Konstytucji.