Oryginalny tytuł:
The Zulu Kingdom and the Boer Invasion of 1837-1840
Zawartość książki:
Inwazja w 1837 r. na królestwo Zulusów przez Burów migrujących z brytyjskiej Kolonii Przylądkowej oraz masakry, bitwy i wojna domowa, które miały miejsce w latach 1838-1840, gdy Zulusi opierali się osadnikom włócznią przeciwko muszkietom, były krytycznym momentem w historii RPA. Wielu Afrykanerów długo świętowało swoje częściowe zwycięstwo jako boskie usprawiedliwienie ich późniejszej dominacji nad Afrykanami, podczas gdy dziś Afrykanie upamiętniają wojnę ze względu na jej znaczenie w ich walce z kolonializmem.
Zmieniające się postrzeganie w postkolonialnym świecie wymaga ponownej oceny wojen kolonialnej agresji, ale nie ma książki w języku angielskim, która angażowałaby się w wojnę między Burami a Zulusami w całym jej kontekście lub brała pod uwagę dowody Zulusów. Niniejsza praca próbuje to zrobić. Zajmując się walczącymi stronami tak bezstronnie, jak to tylko możliwe i porównując ich systemy wojskowe, stara się również rozwinąć mniej znaną zuluską perspektywę, wyjaśniając motywacje polityczne, strategiczne cele wojskowe i podziały w domu królewskim. Co więcej, książka umiejscawia Wielką Wędrówkę Burów (Voortrekkers) w kontekście wielu migracji mających miejsce w tym czasie w południowej Afryce w wyniku powszechnych wstrząsów politycznych i społecznych, których najważniejszym wynikiem było potężne militarnie królestwo Zulusów.
Książka rozpoczyna się od podróży Voortrekkerów przez wyżynę z Kolonii Przylądkowej w kierunku Zululandu, gdzie zamierzali się osiedlić, oraz od wojny, którą stoczyli i wygrali w latach 1836-1837 przeciwko Ndebele, odłamowi Zulusów, którego system wojskowy podzielali. Bitwa pod Vegkop udowodniła wyższość ognia muszkietowego kierowanego z bezpiecznego wozu przeciwko wrogowi uzbrojonemu głównie we włócznie i miała być wzorem dla udanego zaangażowania Burów przeciwko Zulusom w 1838 r. w bitwach pod Veglaer i Blood River. Kampania z 1838 r. pokazała również, że Zulusi byli mistrzami zaskoczenia, zasadzek i manewrów na otwartym polu, co zaowocowało ich zwycięstwami w bitwach pod Bloukrans, eThaleni, Thukela i White Mfolozi.
Wojna osiągnęła impas pod koniec 1838 r., ale Dingane, król Zulusów, został zdyskredytowany przez niezdolność do wypędzenia Burów z południowej części swojego królestwa. Jego przyrodni brat Mpande zbuntował się przeciwko niemu i w sojuszu z Burami obalił go w 1840 roku. Burowie uznali Mpande za króla zredukowanego królestwa Zulusów, które zachowało niepodległość aż do brytyjskiej inwazji w 1879 roku.
