Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 19 głosach.
The Ryukyu Kingdom: Cornerstone of East Asia
To angielskie tłumaczenie kluczowej pracy jednego z najbardziej szanowanych historyków Okinawy, Mamoru Akamine, przedstawia nowy, fascynujący obraz roli, jaką Królestwo Ryukyu odegrało w historii Azji Wschodniej. Wyspa Okinawa, od której pochodzi nazwa dzisiejszej japońskiej prefektury, jest największą z wysp Ryukyu, archipelagu rozciągającego się między Japonią a Tajwanem.
W niniejszym tomie Akamine opisuje powstanie Królestwa Ryukyu w XIV i XV wieku, kiedy to odgrywało ono ważną rolę we wschodnioazjatyckim handlu i dyplomacji. Wtedy Ryukyu było rzeczywiście kamieniem węgielnym w tętniącej życiem wschodnioazjatyckiej sferze handlowej skupionej na Chinach Ming, łączącej to, co obecnie nazywamy Japonią, Koreą i Chinami z Azją Południowo-Wschodnią. Dzięki historycznym i kulturowym powiązaniom zarówno z Japonią, jak i Chinami, Ryukyu pośredniczyło również w kontaktach dyplomatycznych między tymi dwoma narodami, których przywódcy najczęściej odmawiali bezpośrednich kontaktów.
Ostatecznie jednak królestwo stało się ofiarą własnego sukcesu. Rozwój sytuacji politycznej w Chinach i Japonii począwszy od XVI wieku przyniósł wielkie zmiany w regionie, a w 1609 roku Ryukyu zostało najechane przez Satsumę, najbardziej wysuniętą na południe domenę Japonii. Chińsko-japońska rywalizacja geopolityczna z czasem znalazła odzwierciedlenie w samym Ryukyu, gdzie jedna frakcja dążyła do utrzymania więzi z Chinami, podczas gdy inna wspierała unię z szybko modernizującą się Japonią.
W całej pracy podejście Akamine do historii Ryukyu wyróżnia się fachowym wykorzystaniem chińskich i koreańskich źródeł, co pozwala mu badać wydarzenia z kilku różnych punktów widzenia. Przyczynia się to do powstania szerokiej narracji, ukazującej Azję Wschodnią składającą się z wielu zmieniających się i powiązanych ze sobą części - a nie tylko państw narodowych realizujących własne interesy. Akamine szczególnie dobrze radzi sobie z chińskimi tekstami, odkrywając wymowne szczegóły, które znacznie wzbogacają zapis historyczny.
Jego skrupulatny opis jednej z misji hołdowniczych Ryukyu do Chin lub roli feng shui w projektowaniu zamku Shuri, królewskiego i administracyjnego centrum królestwa, jest szczegółowy, ale nie pedantyczny. W rezultacie czytelnicy będą mieli szersze, bardziej świadome zrozumienie znaczenia Ryukyu w regionie i złożoności jego relacji z sąsiadami.