Królestwo piękna: Mingei i polityka sztuki ludowej w cesarskiej Japonii

Opinie czytelników

Książka stanowi przemyślaną i dogłębną eksplorację ruchu mingei, analizując jego znaczenie kulturowe i interakcje z różnymi grupami w Japonii. Autor, Brandt, przedstawia zniuansowaną perspektywę, która wykracza poza samą historię, szczególnie skupiając się na jej implikacjach w czasie wojny. Ogólnie rzecz biorąc, czytelnicy uważają książkę za fascynującą i polecają ją tym, którzy chcą głębiej zrozumieć japońskie ruchy rzemiosła ludowego.

⬤ Książka oferuje stymulującą i zniuansowaną eksplorację ruchu mingei
⬤ Brandt przedstawia świeże spojrzenie na jego wpływ w Japonii i jej imperium
⬤ rozdział „Mingei i stan wojenny” jest szczególnie chwalony za jego głębię i wnikliwość
⬤ zachęca do kompleksowego zrozumienia idei Yanagi Muneyoshi.

Niektórzy czytelnicy uważają, że więcej szczegółów na temat osobistego pochodzenia Yanagiego poprawiłoby zrozumienie jego pomysłów; istnieje krytyka dotycząca ograniczonej uwagi poświęconej pochodzeniu etnicznemu jako czynnikowi w ruchu mingei, sugerując, że mógł on zostać przeoczony na korzyść innych trendów kulturowych.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Kingdom of Beauty: Mingei and the Politics of Folk Art in Imperial Japan

Zawartość książki:

A Study of the Weatherhead East Asian Institute, Columbia University Kingdom of Beauty pokazuje, że odkrycie mingei (sztuki ludowej) przez japońskich intelektualistów w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku miało kluczowe znaczenie dla złożonego procesu, dzięki któremu Japonia stała się zarówno nowoczesnym narodem, jak i imperialną potęgą światową.

Kim Brandt w swoim opisie ruchu mingei umiejscawia jego początki w kolonialnej Korei, gdzie japońscy artyści i kolekcjonerzy z klasy średniej odkryli, że imperializm oferuje im szczególne możliwości gromadzenia przedmiotów sztuki i zdobywania wpływów społecznych, kulturowych, a nawet politycznych. Później entuzjaści mingei współpracowali z (i przeciwko) innym grupom - takim jak urzędnicy państwowi, faszystowscy ideolodzy, rywalizujące organizacje sztuki ludowej, lokalni rzemieślnicy, redaktorzy gazet i czasopism oraz menedżerowie domów towarowych - aby promować własną wizję pięknego dobrobytu dla Japonii, Azji, a nawet świata.

Śledząc historię aktywizmu mingei, Brandt bierze pod uwagę nie tylko Yanagi Muneyoshi, Hamada Shō ji, Kawai Kanjirō i innych znanych liderów ruchu sztuki ludowej, ale także często pomijane sieci prowincjonalnych intelektualistów, rzemieślników, sprzedawców i kupujących, którzy byli równie ważni dla jego sukcesu. Rezultatem ich wspólnych wysiłków była transformacja niegdyś niezauważalnej kategorii przedindustrialnych wiejskich artefaktów w ikonę nowoczesnego stylu narodowego.