Król Lokoja: William Balfour Baikie - zapomniany człowiek Afryki

Opinie czytelników

Książka „The King of Lokoja” autorstwa Wendella McConnaha to wciągająca i zabawna biografia Williama Balfoura Baikie, ważnej, ale w dużej mierze zapomnianej postaci w historii eksploracji i historii naturalnej. Poprzez żywą narrację McConnaha opisuje życie Baikiego jako wykwalifikowanego lekarza, przyrodnika i lingwisty, który przyczynił się do wiedzy o Afryce i dokonał znaczących odkryć, w tym zastosowania chininy w leczeniu malarii. Narracja rozwija się chronologicznie, równolegle do eksploracji i wkładu Baikie w złożoność historycznego uznania i pamięci.

Biografia jest wciągająca i czyta się ją jak powieść, przyciągając zainteresowanie czytelnika. Zapewnia kompleksowy i żywy portret Williama Balfoura Baikie i jego postępowych poglądów, podkreślając jego niezwykłe osiągnięcia i wkład w naukę i humanizm. Autor skutecznie tworzy ramę fabularną i przedstawia życie Baikiego w zabawny sposób, czyniąc go przystępnym dla czytelników zainteresowanych historią i biografiami.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że historia Baikiego, choć fascynująca, jest przyćmiona przez złożoność historycznego uznania, co może zniechęcać do prostszych narracji typowych dla biografii. Dodatkowo, książka koncentruje się na przedwczesnej śmierci Baikiego i przyczynach jego historycznej niewiedzy, co może sprawić, że niektórzy czytelnicy będą chcieli uzyskać więcej informacji na temat jego wkładu.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The King of Lokoja: William Balfour Baikie the Forgotten Man of Africa

Zawartość książki:

William Balfour Baikie był chirurgiem, przyrodnikiem, lingwistą, pisarzem, odkrywcą i konsulem rządowym, który odegrał kluczową rolę w otwarciu Afryki dla Europejczyków. Jako odkrywca zmapował i wytyczył duże odcinki systemu rzeki Niger, a także szlaki lądowe z Lagos i Lokoja do głównych ośrodków handlowych w Kano, Timbuctu i Sokoto. Jako przyrodnik, głównymi beneficjentami jego pracy były Kew Gardens i British Museum ze względu na rzadkie i nieodkryte gatunki roślin i zwierząt, a jednak dziś pozostaje on w dużej mierze nieznany. 10 grudnia 1864 roku Baikie był w drodze powrotnej do Londynu i mieszkał w swojej tymczasowej kwaterze w Sierra Leone. Pracował tam nad odzyskaniem zdrowia i ukończeniem różnych raportów i publikacji oczekiwanych przez biura kolonialne i zagraniczne. Był z dala od Anglii przez siedem lat, a warunki życia w Afryce Zachodniej spowodowały, że jego zdrowie ucierpiało. Podczas gdy jego żona i dzieci czekały na jego powrót 600 mil dalej w Lokoja, mieście w Nigerii, które założył, jego ojciec czekał na jego powrót do Kirkwall na Orkadach. Baikie nigdy nie wrócił do swojej żony, ani nigdy więcej nie zobaczył swojego ojca. Za dwa dni miał umrzeć i zostać pochowany w Sierra Leone przed swoimi czterdziestymi urodzinami. W swoim krótkim życiu Baikie stał się takim bohaterem wśród Nigeryjczyków 150 lat temu, że biali odwiedzający ten region do dziś są ciepło witani jako "Baikie".

Po studiach na Uniwersytecie w Edynburgu został przydzielony do Royal Hospital Haslar, gdzie pracował z wybitnymi odkrywcami Sir Johnem Richardsonem i Sir Edwardem Perrym. Reputacja Baikiego jako przyrodnika oraz sfera wpływów zapewniona przez Richardsona i Perry'ego pozwoliły mu wejść do elitarnej brytyjskiej społeczności naukowej, gdzie pracował również u boku najsłynniejszego przyrodnika tamtych czasów, Karola Darwina. Podczas pobytu w Haslar, Baikie odbył dwie podróże eksplorujące rzeki Niger i Benue w celu ustanowienia centrów handlowych dla liverpoolskiego kupca Macgregora Lairda. Pierwsza z nich okazała się spektakularnym sukcesem. Przeprowadził pierwsze badanie kliniczne z użyciem chininy jako środka zapobiegającego malarii. Po raz pierwszy w historii jego początkowa eksploracja tych rzek została przeprowadzona bez utraty życia z powodu gorączki. Po powrocie do Londynu został powitany jak bohater i nominowany do jednej z prestiżowych nagród Królewskiego Towarzystwa Geograficznego. Jego druga podróż była czystą katastrofą. Jego statek został rozbity, członkowie wyprawy zginęli, a on sam utknął na ponad rok na rozległym, odległym terytorium znanym jako Kalifat Sokoto. Po uratowaniu postanowił pozostać sam w Afryce przez ostatnie lata, aby wypełnić swoją osobistą misję. Mimo że urodził się 4000 mil stąd, na Orkadach, Baikie został mianowany królem Lokoji przez władcę kalifatu Sokoto.

Ta książka definiuje człowieka i jego osiągnięcia oraz ujawnia, dlaczego jest tak czule wspominany przez Nigeryjczyków, a jednak najwyraźniej całkowicie zapomniany przez resztę świata.