Krew, pot i moje lata rock'n'rolla: Czy Steve Katz jest gwiazdą rocka?

Opinie czytelników

Książka stanowi intrygującą relację z doświadczeń Steve'a Katza na scenie muzycznej lat 60. i 70. ubiegłego wieku, w szczególności szczegółowo opisując jego zaangażowanie w zespoły takie jak The Blues Project i Blood, Sweat & Tears. Podczas gdy wielu czytelników uznało ją za wciągającą i pouczającą, niektórzy krytykowali egocentryczną narrację Katza i postrzegane ego w całej książce.

⬤ Ciekawe spojrzenie na scenę muzyczną
⬤ wciągająca narracja
⬤ zabawne anegdoty
⬤ przyjemna i łatwa lektura
⬤ zapewnia zakulisowe spojrzenie na bycie częścią kultowych zespołów
⬤ szczera i uczciwa refleksja na temat życia muzyka.

⬤ Katz wypada jako egoista i lekceważy wkład innych
⬤ niektórzy czytelnicy chcieliby bardziej skupić się na jego wcześniejszych zespołach
⬤ okazjonalny ton samoobrony może umniejszać narracji
⬤ porównania do innych autobiografii mogą nie sprzyjać pisarstwu Katza.

(na podstawie 34 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Blood, Sweat, and My Rock 'n' Roll Years: Is Steve Katz a Rock Star?

Zawartość książki:

Na papierze kariera Steve'a Katza rywalizuje z karierą największych gwiazd lat 60-tych i 70-tych: Monterey Pop Festival z legendarnym Blues Project, Woodstock z Blood, Sweat & Tears, a nawet produkcja najbardziej znanego uzależnionego od speed rocka, Lou Reeda. Odbywały się światowe trasy koncertowe, a jego r suma krzyczy "Hall of Fame" - nie potrwa długo, zanim BS&T znajdą się na liście wyborczej.

Ma na koncie trzy nagrody Grammy (dziesięć nominacji), trzy nagrody Downbeat Reader's Poll, trzy złote płyty, jedną platynową i jedną poczwórnie platynową (drugi album Blood, Sweat & Tears), nie wspominając o trzech złotych singlach z BS&T. Łącznie sprzedał blisko 29 milionów płyt. Miał romanse ze słynnymi piosenkarkami folkowymi, kochał się z dziewczyną Jima Morrisona Pam, gdy Jim był pijany i obelżywy, imprezował z Elizabeth Taylor i Groucho Marxem, jadał z Rudolfem Nureyevem, rozmawiał z Martinem Lutherem Kingiem Jr.

i Tennessee Williamsem, spędzał czas z Andym Warholem, jammował z każdym, od Mose Allisona po Jimiego Hendrixa, a Mickey Spillane i Danny Thomas kazali mu się ostrzyc. Ale jego wspomnienia to bardziej "Portnoy's Complaint" niż ponure wspomnienia o imprezach z opuszczonymi spodniami, które stały się normą dla książek o rock'n'rollu.

Jest to szczera i osobista relacja z życia na krawędzi światła reflektorów - uprzywilejowany punkt obserwacyjny, który przyniósł mu nieco więcej obiektywizmu i szczerego oburzenia niż wielu jego kolegów, którzy byli zbyt daleko na scenie, aby złożyć uczciwe świadectwo. Rozgrywająca się w Greenwich Village scena folkowo-rockowa, najsłynniejsze miejsca i koncerty lat sześćdziesiątych, a także za zamkniętymi drzwiami podczas międzynarodowych tras koncertowych i wyczerpujących sesji studyjnych, to nieprawdopodobna historia gwiazdy rocka jako kujona, kujona jako gwiazdy rocka, miłego żydowskiego chłopca, który siedział przy stoliku fajnych dzieciaków i zdobywał gorące laski.