Landscapes of Dread in Classical Antiquity: Negative Emotion in Natural and Constructed Spaces
W ciągu ostatnich dwóch dekad badania z zakresu geografii kulturowej i krajobrazu wywarły wpływ na wiele dziedzin nauk humanistycznych, w tym na klasykę, i w coraz większym stopniu zwracały naszą uwagę na znaczenie przestrzeni i ich kontekstów, zarówno geograficznych, jak i społecznych: w jaki sposób przestrzenie są opisywane przez język, do czego są wykorzystywane przez jednostki i społeczności oraz w jaki sposób język, użytkowanie i upływ czasu nadają przestrzeniom znaczenie. Oprócz tego "przestrzennego" zwrotu w nauce, w ostatnich latach nastąpił również zwrot "emocjonalny" - zwiększone zainteresowanie badaniem emocji w literaturze.
Wiele prac na temat krajobrazu w klasycznej starożytności koncentruje się na tematach takich jak sacrum i duszpasterstwo oraz emocjach, jakie wywołują takie przestrzenie, takich jak (odpowiednio) uczucie podziwu lub spokoju w otoczeniu zarówno miejskim, jak i wiejskim. Znacznie mniej badań zostało wygenerowanych przez locus terribilis, przestrzeń związaną z negatywnymi emocjami z powodu złych rzeczy, które się tam dzieją. Krótko mówiąc, niedawny "emocjonalny" zwrot w studiach humanistycznych do tej pory w dużej mierze zaniedbał kilka bardziej negatywnych emocji, w tym lęk, strach, przerażenie i strach.
Artykuły w tym tomie koncentrują się na tych zaniedbanych negatywnych emocjach, zwłaszcza na strachu - i robią to, traktując o wielu rodzajach przestrzeni, w tym domowej, podmiejskiej, wiejskiej i wirtualnej, oraz obejmując wiele gatunków i autorów, w tym epickie poematy Homera, grecką tragedię, rzymską poezję i historiografię, pisarstwo medyczne, paradoksografię i opowiadanie.
