Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka poetycka Jenn Givhan jest chwalona za emocjonalną głębię, żywe obrazy i eksplorację tematów takich jak macierzyństwo, strata i odporność. Czytelnicy uważają, że wiersze są zarówno urzekające, jak i głęboko poruszające, często opisując je jako wypełnione pięknem i mrokiem. Unikalny głos Givhan i umiejętność łączenia magii z rzeczywistością silnie rezonują z jej publicznością.
Zalety:⬤ Potężny wpływ emocjonalny
⬤ oszałamiające obrazy i poetycki kunszt
⬤ oryginalny głos
⬤ eksploruje głębokie tematy macierzyństwa i odporności
⬤ czytelnicy polecają ją jako lekturę obowiązkową
⬤ angażuje się zarówno w mrok, jak i radość
⬤ sugestywny język, który rezonuje z osobistymi doświadczeniami.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać tematy bólu i ciemności za przytłaczające
⬤ intensywne emocje mogą wymagać przerw w przetwarzaniu
⬤ treść może nie spodobać się tym, którzy szukają lżejszej poezji.
(na podstawie 10 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Landscape with Headless Mama: Poems
Zawartość książki:
"Wybaczcie, ale mam ciarki na plecach. Są to niespokojne, burzowe strofy, objawienia naszych mrocznych pragnień i nieszczęsnych, żałośnie niedoskonałych prób idealnej miłości. Oto marzenia, których nawet nasze sny nie ujawniają, obnosząc się z dzikimi krawędziami i zakończeniami, które szturchają duszę, a każde połączenie liryki i lekcji jest tak potężne, jak uderzenie w plecy. A mama obserwuje wszystko. Mama widzi wszystko." - Patricia Smith.
"Czym jest życie bez strachu przed zgubieniem się? " To tylko jeden z wielu wzmacniających momentów w pomyślnym debiucie Jennifer Givhan. Jej tusz "magii krwi" dostarcza twardych prawd, które rozpoczynają uzdrawianie "rozszczepionego kaktusa", który zagradza ścieżkę kobiecej podróży. Landscape with Headless Mama rozkwita "dziwnymi stopami smutku", które niszczą macierzyństwo i kobiecość, a następnie pielęgnują ich rany z powrotem do tętniącego życiem życia". - Rigoberto Gonz lez.
"W "Krajobrazie z bezgłową mamą" Jennifer Givhan żywa prawda tych wierszy przywołuje zarówno ból, jak i radość, rodzinne i romantyczne rozłączenia, które znosimy, oraz te połączenia znalezione w tym samym terenie, które wciąż udaje nam się pielęgnować. Jeśli jest w tych wierszach jakaś linijka, która nie zaskakuje, to nie mogłem jej znaleźć; nigdy nie wiadomo, dokąd wiersz nas zaprowadzi. Czułam, jak "mapy pogranicza wnikają w moje ciało/ mieszkanie na klifie, smak czerwonej cegły na języku....". Każda przedstawiona postać, każdy wyczarowany głos ożywa dzięki swojej odrębnej podróży, a Givhan wciąż przypomina nam o jeszcze jednej prawdzie: "Istnieją inne sposoby zakończenia tej historii". Rzeczywiście, możliwości wydają się nieograniczone w tym świecie, który buduje. Jeśli zbiór wierszy można nazwać przewracaczem stron, to właśnie tak się czuje". - A. Van Jordan.
"To prawdziwe wiersze graniczne, niespokojnie przechodzące między tym, co realne i surrealistyczne, tym, co kochane i tym, co zużyte, tym, co płodne i tym, co bezpłodne, tym, co głodne i tym, co nasycone. Jennifer Givhan jest niebezpieczną poetką we wszystkich niezbędnych aspektach." - Connie Voisine.
Landscape with Headless Mama bada doświadczenia związane z byciem matką przez pryzmat mrocznych baśni. Opisując książkę jako "surrealistyczny przewodnik przetrwania", Givhan czerpie z południowo-zachodniej pustyni, łącząc latynoamerykańską sztukę piękną i wpływy folklorystyczne. Czerpiąc inspirację między innymi od Glorii Anzald a, Fridy Kahlo, Leonory Carrington, artystów tatuażu i bohaterów komiksów, jest to książka pełna inteligencji, humoru, głębokich uczuć, a przede wszystkim duende.
