Kraj niewidomych: Pamiętnik na końcu wzroku

Opinie czytelników

Recenzje książki „The Country of the Blind” autorstwa Andrew Lelanda odzwierciedlają różne punkty widzenia na tę książkę, a wielu czytelników docenia jej głębię, osobiste spostrzeżenia i treści edukacyjne na temat ślepoty. Niektórzy recenzenci uznali jednak część książki za nużącą ze względu na nadmierne skupienie się na aspektach historycznych i naukowych, a nie na osobistej narracji.

Książka jest chwalona za elokwentne pisanie, osobistą narrację, dokładne badania nad ślepotą, humor i wgląd w doświadczenia osób żyjących z utratą wzroku. Zapewnia cenne perspektywy dla szerokiego grona odbiorców, w tym pracowników służby zdrowia i osób zmagających się z własną utratą zdolności. Wiele osób uznało ją za wzruszającą i pouczającą.

Niektórzy czytelnicy uważali, że książka była zbyt długa i zawierała zbyt wiele informacji na temat historii i polityki ślepoty, umniejszając osobisty aspekt wspomnień. W kilku recenzjach zauważono, że niektóre części książki wydawały się nużące i niewystarczająco wciągające, a niektórzy chcieli wyraźniejszego rozwiązania lub spokoju dla autora.

(na podstawie 34 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Country of the Blind: A Memoir at the End of Sight

Zawartość książki:

FINALISTA NAGRODY PULITZERA

Uznana za jedną z najlepszych książek roku przez: THE NEW YORKER - THE WASHINGTON POST - THE ATLANTIC - NPR - PUBLISHERS WEEKLY - LITHUB

„Fascynujące... Wielką siłą tego pamiętnika jest jego nienasycona, pokorna ciekawość”. - The Atlantic, 10 najlepszych książek roku

Dowcipna, zwycięska i odkrywcza osobista narracja autora o przejściu od wzroku do ślepoty i jego dążeniu do poznania ślepoty jako bogatej kultury.

Andrew Lelanda poznajemy, gdy jest zawieszony w liminalnym stanie wkrótce niewidomego: jest w połowie swojego życia z barwnikowym zapaleniem siatkówki, chorobą, która prowadzi tych, którzy z nią żyją, od wzroku do ślepoty przez lata, a nawet dziesięciolecia. Dorastał z pełnym wzrokiem, ale począwszy od wieku nastoletniego, jego wzrok zaczął się pogarszać od zewnątrz. Wkrótce - ale nie wiadomo dokładnie kiedy - prawdopodobnie nie będzie już widział.

Pełen obaw, ale także nieugiętej ciekawości, Leland wyrusza w szeroko zakrojoną eksplorację stanu bycia, który go czeka: nie tylko fizycznego doświadczenia ślepoty, ale także jej języka, polityki i zwyczajów. Negocjuje swoje zmieniające się relacje z żoną i synem, a także z własnym poczuciem siebie, przechodząc od głównego nurtu „typowego” życia do życia z niepełnosprawnością. Po części pamiętnik, po części historyczne i kulturowe śledztwo, The Country of the Blind reprezentuje determinację Lelanda, by nie tylko przetrwać tę przemianę, ale także z niej wyrosnąć - szukać i rozkoszować się tym, co czyni ślepotę oświecającą. Pełna ciepła i humoru, jest to ekscytująca wycieczka po nowym sposobie bycia.