Kozioł ofiarny

Opinie czytelników

Recenzje „Kozła ofiarnego” autorstwa Daphne du Maurier są w większości pozytywne, chwaląc jej styl pisania, rozwój postaci i prowokujące do myślenia tematy tożsamości i ludzkiej natury. Wielu czytelników wyraża jednak rozczarowanie zakończeniem książki i jego nieprawdopodobieństwem, zwłaszcza w kontekście koncepcji zamiany tożsamości. Pojawiają się również skargi dotyczące jakości wydania Kindle.

Wciągający i przemyślany styl pisania, wyraziste charakterystyki postaci, intrygujące założenie, bogate wątki dotyczące tożsamości i mocne, klimatyczne opisy. Wielu czytelników uważa, że książka jest znacznie lepsza niż jej filmowa adaptacja, z wciągającą narracją i psychologiczną głębią, która rezonuje z nimi.

Kilku czytelników było rozczarowanych zakończeniem, czując, że brakuje mu rozwiązania lub odpowiedniego rozwoju dla głównego bohatera. Niewiarygodność fabuły i potrzeba zawieszenia niewiary również zostały odnotowane jako wady. Ponadto niektórzy wspomnieli o literówkach i formatowaniu w wersji Kindle.

(na podstawie 278 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Scapegoat

Zawartość książki:

Scapegoat, autorstwa T. K.

Lee, to jego drugi zbiór poezji, w którym Lee kontynuuje pogłębianie swojego artystycznego głosu, skupiając się na tym samym bezimiennym narratorze, przedstawionym w swoim pierwszym zbiorze, w bardziej intymnych i rozpoznawalnych momentach wrażliwości: Having Love i Having Loved. Daleki od tego, co można by nazwać poezją miłosną, Lee skutecznie wyrywa się z tradycyjnych tropów w tym drugim zbiorze, czasami rozgałęziając się w eksperymentalne formy. Jednak nawet w swoim zabawnym i innowacyjnym podejściu nie pozwala swojemu podmiotowi stać się smutnym lub nadmiernie sentymentalnym.

Wiersze w Scapegoat tematycznie odpływają i odpływają, chwytając i uwalniając czytelnika wraz z narratorem, który stara się poznać najtrudniejszą prawdę prawa naturalnego: Aby w pełni żyć, trzeba w końcu odejść... niezależnie od tego, czy oznacza to pracę, dom czy małżeństwo.

Co też czyni, za każdym razem ponosząc porażkę i niczym syn marnotrawny, poddaje się i wraca do domu swojego dzieciństwa, zrezygnowany, by w końcu to przeczekać, aż coś znów stanie się znajome. Ale los czeka tam na niego, aby upewnić się, że nie przegapi ważniejszej lekcji: że poddanie się to nie to samo, co rezygnacja.