Kości, kamienie i buddyjscy mnisi: Zebrane prace na temat archeologii, epigrafiki i tekstów buddyzmu monastycznego w Indiach

Opinie czytelników

Książka „Bones, Stones, and Buddhist Monks” autorstwa prof. Schopena bada złożoność wczesnego buddyjskiego życia monastycznego w Indiach, podkreślając znaczenie łączenia tekstów kanonicznych ze znaleziskami archeologicznymi i inskrypcjami w celu uzyskania pełnego zrozumienia tematu. Chociaż książka jest gęsta i wymagająca, szczególnie dla zwykłych czytelników, jest chwalona za rygorystyczne badania i chęć konfrontacji z ustalonymi przekonaniami na temat buddyzmu.

⬤ Dogłębna eksploracja buddyjskiego życia monastycznego poparta dowodami archeologicznymi.
⬤ Podważa ustalone zachodnie poglądy i zachęca do krytycznej oceny źródeł.
⬤ Odpowiedni dla naukowców i osób głęboko zainteresowanych buddyzmem.
⬤ Dostarcza humanizowanego spojrzenia na wczesnych mnichów buddyjskich, ukazując ich powiązania z dziedzictwem kulturowym.
⬤ Angażujący styl pisania, który równoważy rygor z przystępnością, pomimo swojej naukowej natury.

⬤ Nie nadaje się dla przypadkowych czytelników; wymaga wcześniejszej znajomości buddyzmu i poświęcenia się studiom.
⬤ Skupienie się w dużej mierze na kwestiach akademickich może zrazić odbiorców.
⬤ Niektóre treści są niejasne i mogą wydawać się zniechęcające dla osób nieposiadających wykształcenia naukowego.
⬤ Częste cytaty z francuskich źródeł mogą stanowić barierę dla osób nie mówiących po francusku.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Bones, Stones, and Buddhist Monks: Collected Papers on the Archaeology, Epigraphy, and Texts of Monastic Buddhism in India

Zawartość książki:

Niniejszy tom stanowi istotną podstawę dla społecznej historii indyjskiego monastycyzmu buddyjskiego.

Podważając popularny stereotyp, który przedstawiał gromadzenie zasług jako domenę ludzi świeckich, podczas gdy mnisi zajmowali się bardziej wyrafinowanymi sferami doktryny i medytacji, profesor Schopen problematyzuje wiele założeń dotyczących rozróżnienia świecko-monastycznego, wykazując, że mnisi i mniszki, zarówno elity scholastyczne, jak i mniej uczeni, aktywnie uczestniczyli w szerokim zakresie praktyk rytualnych i instytucji, które dotychczas oceniano jako „popularne”, od gromadzenia i przekazywania zasług; do opieki nad zmarłymi krewnymi; do służenia jako sponsorzy i darczyńcy, a nie zawsze odbiorcy prezentów; do (prawdopodobnie) wybijania fałszywej waluty. Podsumowując, badania zawarte w tym tomie stanowią podstawę nowej historiografii buddyzmu, nie tylko ze względu na ich krytykę wielu idei studiów buddyjskich, ale także ze względu na przekonujące powiązania, które rysują między pozornie odmiennymi szczegółami.