Korchnoi rok po roku: Tom II

Opinie czytelników

Książka szczegółowo opisuje życie i karierę szachową Wiktora Korcznoja, jednego z największych szachistów, który nigdy nie został mistrzem świata, koncentrując się na latach 1969-1980 i oferując dogłębne analizy jego partii oraz materiały biograficzne.

Książka jest dobrze przyjęta, dostarczana w doskonałym stanie i jest wysoce zalecana dla osób zainteresowanych życiem i karierą szachową Korchnoia. Zawiera dokładne analizy jego partii i cenne spostrzeżenia na temat jego osobowości i wyzwań w ciągu trzech dekad na szachowym szczycie.

Chociaż książka stara się kompleksowo opisać życie Korchnoia, może nie zagłębiać się w każdy szczegół jego gier lub biografii, co może sprawić, że niektórzy czytelnicy będą chcieli uzyskać bardziej szczegółowe informacje.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Korchnoi Year by Year: Volume II

Zawartość książki:

Drugi tom traktatu Elka i Rubina o Viktorze Korchnoi, napisany przez FM Hansa Renette i IM Tibora Karolyi, obejmuje lata 1969-1980. Obejmuje to słynną walkę Korchnoia o mistrzostwo świata z Karpowem w Baguio City w 1978 roku, jego finałowe mecze kandydatów z Karpowem w 1974 roku i Hubnerem w 1980 roku, a także powiązane cykle kandydatów i główne występy turniejowe. Wiele informacji biograficznych dotyczy jego życia i charakteru, w tym okresu jego ucieczki ze Związku Radzieckiego na Zachód w 1976 roku. Podobnie jak w tomie I, oryginalne materiały pochodzą z wywiadów z kluczowymi bohaterami i ich krewnymi, podczas gdy źródła w języku rosyjskim, niemieckim, holenderskim i węgierskim, a także angielskim są wykorzystywane do namalowania najbardziej wszechstronnego portretu Korchnoi dostępnego.

W tej pracy szczegółowo przeanalizowano 140 partii i fragmentów. Oprócz Karpowa i Hubnera, przeciwnikami byli między innymi Fischer, Spasski, Petrosjan, Smysłow, Portisch, Geller, Najdorf, Timman, Larsen, Mecking, Sosonko, Andersson, Ljubojevic, Poługajewski, Nunn i Miles. W analizie dokonano wielu nowych odkryć. W szczególności autorzy stwierdzili, że Korchnoi ciężko pracował, aby znacznie poprawić swoje umiejętności gry końcowej w czasie, gdy był bojkotowany w turniejach przez Sowietów, co jest najbardziej zaskakujące, biorąc pod uwagę, że był wtedy po czterdziestce i był najlepszym graczem swoich czasów w taktyce gry końcowej. Co więcej, autorzy stwierdzili, że jego reputacja jako gracza chwytającego pionki była mocno przesadzona i że przeprowadził ogromną liczbę ataków królem na polu h. Odkryli również, że Korchnoi bardziej niż dorównywał Karpowowi pod względem otwarć w walce o tytuł w 1978 roku, pomimo bezprecedensowego przygotowania radzieckiej maszyny szachowej, a kluczowym powodem, dla którego przegrał ten mecz, były kłopoty z czasem.

Książkę uzupełniają liczne zdjęcia, wiele z nich pochodzi z archiwum rodziny Korchnoi i nigdy wcześniej nie były publikowane.