Kontrdziedzictwo: Krytyczne perspektywy ochrony dziedzictwa kulturowego w Azji

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Counterheritage: Critical Perspectives on Heritage Conservation in Asia

Zawartość książki:

Twierdzenie, że praktyka dziedzictwa w Azji jest europocentryczna, może być uzasadnione, ale pogląd, że lokalni mieszkańcy Azji muszą być edukowani przez praktyków dziedzictwa i rządy, aby właściwie chronić swoje dziedzictwo, odwraca uwagę od odpowiedzialności za edukację na temat lokalnych popularnych przekonań i praktyk, które stanowią podstawę zaangażowania większości ludzi w materialną przeszłość. Napisana przez archeologa, który od dawna stoi jedną nogą w dziedzinie praktyki dziedzictwa, a drugą w akademickim obozie archeologii i studiów nad dziedzictwem, Counterheritage jest jednocześnie szczerą krytyką obecnej praktyki dziedzictwa na arenie azjatyckiej i wkładem w ten projekt samokształcenia.

Religia ludowa w Azji - w tym popularny buddyzm i islam, katolicyzm ludowy i chińskie kulty bóstw - ma wyborców, którzy stanowią większość populacji Azji, co czyni jej wykluczenie z procesów dziedzictwa kwestią sprawiedliwości społecznej, ale bardziej pragmatycznie wyjaśnia, dlaczego wiele programów ochrony dziedzictwa nie zyskuje lokalnej przyczepności. Książka ta opisuje, w jaki sposób zasady religii ludowej wpływają na praktyki budowlane i renowacyjne oraz opisuje, w jaki sposób modernistyczne próby stłumienia religii ludowej w Azji na początku i w połowie XX wieku wpłynęły na "dziedzictwo" religijne. Autor Denis Byrne argumentuje, że kampania archeologów i specjalistów ds. dziedzictwa przeciwko prywatnemu kolekcjonowaniu i "grabieży" antyków w Azji w dużej mierze ignoruje reżimy wartości, które dyskurs dziedzictwa pomógł wznieść i w które grają kolekcjonerzy i lokalni kopacze. Skupiając się na Filipinach, Tajlandii i Tajwanie, ale także odnosząc się do Chin i innych części Azji Południowo-Wschodniej, przedstawiono bogate w szczegóły portrety sposobu, w jaki ludzie żyją ze "starymi rzeczami" i są przez nie dotknięci. Narracje z badań terenowych autora są wplecione w argumenty zbudowane na obszernej i wnikliwej lekturze literatury historycznej i antropologicznej.

Krytyczna postawa zawarta w tytule "kontrdziedzictwo" jest zrównoważona optymizmem zawartej w książce wizji innej praktyki dziedzictwa, opowiadającej się za postrzeganiem obiektów dziedzictwa jako żywych, agentywnych rzeczy włączonych w praktykę społeczną, a nie jako bezwładnych i pasywnych powierzchni podlegających konserwacji.