Koniec zachodniej cywilizacji: Intelektualna podróż ludzkości do dorosłości

Oryginalny tytuł:

The end of the Western Civilization?: The Intellectual Journey of Humanity to Adulthood

Zawartość książki:

Cywilizacje można postrzegać jako żywe istoty ludzkie, które rodzą się, dojrzewają, starzeją, a ostatecznie umierają i znikają, przekazując swoje dziedzictwo przyszłym pokoleniom. Przejścia te można odnieść do różnych etapów rozwoju poznawczego dzieci.

Cywilizacja zachodnia, która uosabia nasz obecny stan postępu kulturowego od klasycznej Grecji do okresu nowożytnego, może być porównywana do stopniowych przemian istot ludzkich w kierunku dorosłości. Z tej perspektywy starożytna era grecka przypomina okres niemowlęcy ludzkości, w którym zadawane są pierwsze pytania typu "dlaczego". Okres teokratyczny, który nastąpił po nim aż do renesansu, można postrzegać jako nasze dzieciństwo, kiedy ludzie żyli w ścisłych granicach wyznaczonych przez władze religijne.

Okres od oświecenia do prawie końca XX wieku można uznać za nasze nastoletnie lata, kiedy ludzie na nowo odkrywają swoją przeszłość, wyzwalają się z przesądów i wyznaczają ścieżkę naprzód w oparciu o rozum w sposób, w którym rozróżnienie między prawdopodobnym a wykonalnym jest niejasne. W ramach tego schematu postmodernizm również znajduje swoje miejsce w naszym okresie nastoletnim.

Z tej perspektywy ostatnie kilka dekad oznacza nasze wejście w dorosłość, w której najważniejsze pytania są uważane za rozstrzygnięte, a jedyną drogą naprzód postrzeganą jako wykonalna jest ta, którą już podążamy, co przybliża nas do intelektualnego starzenia się i jego nieuchronnej śmierci. Niektóre oznaki patologii związanych ze starzeniem się są już widoczne w dzisiejszym społeczeństwie intensywnie korzystającym z technologii.

Identyfikując nasz wiek intelektualny i doceniając nasz stan zdrowia, możemy być w stanie proaktywnie opóźnić lub nawet zapobiec naszemu intelektualnemu starzeniu się i śmierci.