Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 7 głosach.
Ending Zero Tolerance: The Crisis of Absolute School Discipline
Odpowiedź na apele oddolnych społeczności naciskających na integrację i zwiększenie finansowania edukacji poprzez całkowite przemyślenie dyscypliny szkolnej.
W erze zerowej tolerancji jesteśmy zalewani historiami o szkołach wymierzających drakońskie kary za stosunkowo niewinne zachowania. Jeden uczeń został zawieszony za żucie Pop-Tartu w kształcie pistoletu. Inny został wydalony za przeklinanie w mediach społecznościowych z domu. Wskaźniki zawieszeń i wydaleń podwoiły się w ciągu ostatnich trzech dekad, ponieważ polityka zerowej tolerancji stała się normalną reakcją na szereg drobnych wykroczeń, które wykraczają daleko poza narkotyki i broń. Ucierpieli na tym uczniowie ze wszystkich grup demograficznych, ale najbardziej ucierpieli uczniowie z mniejszości i uczniowie o specjalnych potrzebach. Średnio w gimnazjach i liceach jeden na czterech afroamerykańskich uczniów jest zawieszany co najmniej raz w roku.
Skutki tej polityki są druzgocące. Już jedno zawieszenie w dziewiątej klasie podwaja prawdopodobieństwo, że uczeń porzuci szkołę. Pięćdziesiąt procent uczniów, którzy porzucili szkołę, jest następnie bezrobotnych. Osiemdziesiąt procent więźniów to osoby, które porzuciły szkołę średnią. Ryzyko związane z zawieszeniem i wydaleniem jest tak wysokie, że w praktyce są one równoznaczne z edukacyjnymi karami śmierci, a nie narzędziami korygującymi zachowanie. Co najważniejsze, represyjna polityka dyscyplinarna podważa jakość edukacji, którą otrzymują również niewinne osoby postronne, co jest dokładnym przeciwieństwem tego, co zamierzają szkoły.
Derek Black, były prawnik z Lawyers' Committee for Civil Rights Under Law, łączy historie poszczególnych uczniów, wnioski z nauk społecznych i wyniki spraw sądowych, aby odkryć szokująco irracjonalny system kar. Podczas gdy szkoły i ustawodawcy okazali się niezdolni i niechętni do zmiany swoich upadających polityk, Ending Zero Tolerance opowiada się za konstytucyjną ochroną w celu kontroli nadużyć w dyscyplinie szkolnej i przedstawia teorie, dzięki którym sądy powinny ponownie zaangażować się w egzekwowanie praw uczniów i wspieranie szerszych reform.
