Koniec wiedzy: Wyniki i punkty końcowe w sztuce i nauce

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Ends of Knowledge: Outcomes and Endpoints Across the Arts and Sciences

Zawartość książki:

Niniejsza książka gromadzi krótkie wypowiedzi pracowników wiedzy z wielu różnych dyscyplin, zarówno z akademii, jak i spoza niej, aby powrócić do fundamentalnego pytania Oświecenia: czym jest "ostatni lub najdalszy koniec wiedzy"? W związku z tym książka ta dotyczy tego, dlaczego robimy to, co robimy i skąd możemy wiedzieć, kiedy skończymy.

W reorganizacji wiedzy, która charakteryzowała Oświecenie, dyscypliny zostały pomyślane jako posiadające określone "cele", czyli cele, a także posiadające punkty końcowe - punkty, w których projekty zostaną zakończone. W miarę jak doświadczamy ciągłego przechodzenia do "gospodarki wiedzy" ery informacyjnej, pytamy: czy nadal konceptualizujemy wiedzę w ten sposób? Czy poszczególne dyscypliny mają zarówno nieodłączny cel, jak i naturalny punkt końcowy? Co łączy eksperyment na muszce owocowej, czytanie wiersza i pisanie linii kodu pod względem celu i potencjału?

W XIX wieku europejskie uniwersytety zinstytucjonalizowały nowoczesne dyscypliny akademickie. Od tego czasu wiele gałęzi wiedzy poszło swoją drogą, ale ostatnie zmiany w technologiach i instytucjach oraz rosnąca presja polityczna ponownie skupiły uwagę na wyspecjalizowanej naturze wiedzy. Dlatego też niniejsza książka spogląda zarówno wstecz, jak i w przyszłość, z jednej strony historyzując koncepcje "końca", a z drugiej rzutując te koncepcje na przyszłość. Zestawia producentów wiedzy z obszarów, które obecnie uważamy za bardzo rozbieżne, wokół jednego pytania, aby lepiej dostrzec postrzegane różnice, a także ujawnić wspólny język, ideały i aspiracje. Rozdziały koncentrują się na tak różnych obszarach, jak sztuczna inteligencja, czarne studia, studia literackie, aktywizm polityczny i sama koncepcja dyscyplinarności.

Łącząc eseje aktywistów, takich jak Ady Barkin, a także naukowców z szerokiego zakresu dyscyplin, eseje te mają na celu odkrycie życia po dyscyplinarności dla przedmiotów takich jak język angielski, studia klasyczne i dziennikarstwo, które stoją w obliczu bezpośredniego zagrożenia dla struktury, jeśli nie treści ich wkładu. Eseje zawarte w tym zbiorze - niezależnie od tego, czy są refleksyjne, historyczne, pochwalne czy polemiczne - mogą wspólnie wytyczyć wstępny kurs w kierunku reorganizacji produkcji wiedzy jako całości.