Koniec praw człowieka: Myśl krytyczna na przełomie wieków

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 6 głosach.

Oryginalny tytuł:

The End of Human Rights: Critical Thought at the Turn of the Century

Zawartość książki:

Wprowadzenie Ustawy o Prawach Człowieka doprowadziło do eksplozji książek na temat praw człowieka, ale w rozwijającej się literaturze nie ma trwałej analizy ich historii i filozofii. Jednocześnie, podczas gdy prawa człowieka zatriumfowały na światowej scenie jako ideologia ponowoczesności, nasz wiek był świadkiem większej liczby naruszeń praw człowieka niż jakikolwiek poprzedni, mniej oświecony. Niniejsza książka wypełnia historyczną i teoretyczną lukę oraz bada potężne obietnice i niepokojące paradoksy praw człowieka.

Podzielona na dwie części i czternaście rozdziałów książka oferuje najpierw alternatywną historię prawa naturalnego, w której prawa naturalne reprezentują odwieczną ludzką walkę o opór wobec dominacji i ucisku oraz walkę o społeczeństwo, w którym ludzie nie są już degradowani ani pogardzani. W czasach swoich narodzin, w XVIII wieku, i ponownie w powstaniach ludowych ostatniej dekady, prawa człowieka stały się dominującą krytyką konserwatyzmu prawa. Jednak radykalna energia, wartość symboliczna i pozornie nieskończony potencjał ekspansji praw doprowadziły do ich przyjęcia zarówno przez rządy pragnące uzasadnić swoją politykę względami moralnymi, jak i przez jednostki walczące o publiczne uznanie prywatnych pragnień i podważyły ich cele.

Część druga analizuje filozoficzną logikę praw. Prawa, najbardziej liberalna z instytucji, zostały w dużej mierze źle zrozumiane przez uznaną filozofię polityczną i prawoznawstwo w wyniku ich ograniczeń poznawczych i etycznie zubożonych poglądów na indywidualny podmiot i więź społeczną. Liberalne podejścia Hobbesa, Locke'a i Kanta są zestawione z klasyczną krytyką koncepcji praw człowieka przez Burke'a, Hegla i Marksa. Filozofie Heideggera, Strauss, Arendt i Sartre'a są wykorzystywane do dekonstrukcji koncepcji podmiotu (prawnego). Semiotyka i psychoanaliza pomagają zbadać katastrofalne konsekwencje zarówno uniwersalistów, jak i relatywistów kulturowych, gdy stają się przekonani o swojej poprawności. Wreszcie, rozważając etykę inności i odnosząc się do niedawnych naruszeń praw człowieka, argumentuje się, że celem praw człowieka jest ocena prawa i polityki z pozycji moralnej transcendencji.

Jest to kompleksowa historyczna i teoretyczna analiza dyskursu i praktyki praw człowieka. Korzystając z przykładów niedawnej moralnej polityki zagranicznej w Iraku, Rwandzie i Kosowie, Douzinas radykalnie argumentuje, że obronna i emancypacyjna rola praw człowieka dobiegnie końca, jeśli nie wymyślimy na nowo ich utopijnego ideału.