Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje książki „The End of Science” autorstwa Johna Horgana prezentują zrównoważony pogląd na książkę, z kilkoma chwalącymi jej filozoficzne spostrzeżenia i głębię, podczas gdy inne krytykują jej treść i perspektywę autora. Wielu czytelników docenia styl pisania Horgana i wywiady zawarte w książce, ale niektórzy uważają, że wyciągnięte wnioski na temat stanu nauki są błędne lub zbyt pesymistyczne.
Zalety:Dobrze napisana i wciągająca; autor ma mocny styl pisania.
Wady:Oferuje filozoficzne spojrzenie na naukę i jej ograniczenia.
(na podstawie 74 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The End of Science: Facing the Limits of Knowledge in the Twilight of the Scientific Age
Zawartość książki:
Jako autor tekstów dla Scientific American, John Horgan ma niezrównane okno na współczesną naukę. Kto inny rutynowo przeprowadza wywiady z Lynn Margulis, Rogerem Penrose, Francisem Crickiem, Richardem Dawkinsem, Freemanem Dysonem, Murrayem Gell-Mannem, Stephenem Jayem Gouldem, Stephenem Hawkingiem, Thomasem Kuhnem, Chrisem Langtonem, Karlem Popperem, Stephenem Weinbergiem i E.
O. Wilsonem, mając swobodę badania ich najskrytszych myśli? W The End Of Science Horgan pokazuje swój geniusz, dzięki któremu te wielkie postacie są po prostu ludzkie, a naukowcy, jak pisze, "rzadko są tak ludzcy... tak zdani na łaskę swoich lęków i pragnień, jak wtedy, gdy konfrontują się z granicami wiedzy." To jest sekretny strach, który Horgan ściga w całej tej niezwykłej książce: Czy odpowiedziano już na wszystkie ważne pytania? Czy cała wiedza, do której warto dążyć, stała się znana? Czy istnieje ostateczna "teoria wszystkiego", która sygnalizuje koniec? Czy era wielkich odkrywców jest już za nami? Czy nauka jest dziś zredukowana do zwykłego rozwiązywania zagadek i dodawania detali do istniejących teorii? Horgan udziela zaskakująco szczerych odpowiedzi na te i inne delikatne pytania, dyskutując z Fredem Hoyle'em, Noamem Chomskym, Johnem Wheelerem, Cliffordem Geertzem i dziesiątkami innych wybitnych uczonych na temat Boga, Star Treka, superstrun, kwarków, plektyki, świadomości, darwinizmu neuronowego, poglądu Marksa na postęp, poglądu Kuhna na rewolucje, automatów komórkowych, robotów i punktu Omega.
Wynikająca z tego narracja zarówno rozwścieczy, jak i zachwyci, ponieważ bezmyślnie przedstawia inteligentny, kontrowersyjny argument Horgana na rzecz "endyzmu" z dowcipnym, przemyślanym, a nawet głębokim przeglądem całego przedsięwzięcia naukowego.
Naukowcy zawsze odróżniali się od innych badaczy przekonaniem, że nie konstruują prawdy, lecz ją odkrywają. Ich praca nie jest interpretacją, ale prostym objawieniem tego, co istnieje w empirycznym wszechświecie.
Ale sama nauka wciąż nakłada ograniczenia na swoją własną moc. Szczególna teoria względności zabrania transmisji materii lub informacji z prędkością większą niż prędkość światła; mechanika kwantowa narzuca niepewność; a teoria chaosu potwierdza niemożność całkowitego przewidywania. W międzyczasie sama idea racjonalności naukowej jest pod ostrzałem neoluddystów, działaczy na rzecz praw zwierząt, fundamentalistów religijnych i New Agers.
Jak wyjaśnia Horgan, być może największym zagrożeniem dla nauki może być utrata jej szczególnego miejsca w hierarchii dyscyplin, zredukowanie jej do czegoś bardziej zbliżonego do krytyki literackiej, ponieważ coraz więcej teoretyków angażuje się w teorię, którą nazywa "ironiczną nauką". Mimo to, podczas gdy Horgan oferuje swoją krytykę, opartą na myśleniu czołowych światowych badaczy, oferuje także hołd. Jeśli nauka się kończy, twierdzi, to tylko dlatego, że tak dobrze wykonała swoją pracę.
