Koniec końca historii: Polityka w dwudziestym pierwszym wieku

Opinie czytelników

Książka stanowi prowokującą do myślenia analizę współczesnej polityki globalnej, badając tematy zmian od zakończenia zimnej wojny i pojawienia się nowych trendów politycznych. Łączy różne globalne wydarzenia i oferuje spostrzeżenia, które rezonują ze słuchaczami podcastu autorów, dzięki czemu jest to zalecana lektura dla osób zainteresowanych zrozumieniem obecnego krajobrazu politycznego.

Książka jest chwalona za przejrzystą prozę, wciągający styl i wnikliwą analizę współczesnej polityki. Skutecznie destyluje tematy poruszane w podcaście autorów, czyniąc złożone idee przystępnymi. Recenzenci podkreślają jej globalną perspektywę, prowokujące do myślenia argumenty i fascynującą dyskusję na temat kluczowych postaci politycznych, zwłaszcza Berlusconiego, oraz trendów takich jak antypolityka.

Krytycy wskazują na szeroki i czasami polemiczny charakter książki, sugerując, że brakuje jej subtelności w analizie i czasami nadmiernie upraszcza złożone tematy. Niektórzy uważali, że niektóre ważne dyskusje, takie jak modele społeczno-ekonomiczne Chin, zostały pominięte, co mogłoby wzbogacić tekst.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The End of the End of History: Politics in the Twenty-First Century

Zawartość książki:

„Koniec historii” dobiegł końca. Pomysł, że zachodnia liberalna demokracja była „ostateczną formą ludzkich rządów”, został zdemaskowany jako buńczuczność: stary porządek rozpada się na naszych oczach.

Powstała wściekła antypolityka, która zagraża instytucjom politycznym na całym świecie. Elity wpadły w histerię, obwiniając wyborców, „populizm”, Putina, Facebooka... kogokolwiek, byle nie siebie.

Cierpią na syndrom załamania porządku neoliberalnego. Wyłaniający się z czterech lat wywiadów i debat w popularnym globalnym podcaście politycznym Aufhebunga Bunga, The End of the End of History bada, w jaki sposób polityczne konsekwencje kryzysu finansowego z 2008 r.

wróciły do domu. Jeśli Trump i Brexit zburzyły liberalno-demokratyczny konsensus w 2016 r., to globalna pandemia w 2020 r.

położyła ostateczny kres „końcowi historii”. Polityka powróciła, ale jest dziwniejsza niż kiedykolwiek.